تفاوت بین روندها و کانالها

منظور از درمان ریشه دندان چیست؟

منظور از درمان ریشه، درمانی است که برای نجات و حفظ دندانی که به شدت دچار پوسیدگی و یا عفونت شده است، به کار می‌رود.
درمان ریشه زمانی انجام می‌شود که پالپ دندان دچار آسیب و یا عفونت شده است.پالپ دندان بافت نرم داخل کانال‌های ریشه‌ی دندان است که در قسمت میانی دندان هم در تاج و هم در ریشه قرار دارد و از اعصاب و عروق و بافت همبند تشکیل شده است.با انجام درمان ریشه، پالپ عفونی دندان خارج می‌شود و داخل کانال‌های ریشه با وسایل مخصوص کاملا تمیز و فرم داد شده و نهایتا با مواد مخصوص سیل و پر می‌گردد.

چه اصطلاحاتی برای نامگذاری این درمان وجود دارد ؟

علاوه بر اصطلاح درمان ریشه، اصطلاحات علمی و درست دیگری نیز در این مورد استفاده می‌شود:

روت کانال تراپی: یکی از این اصطلاحات علمی، روت کانال تراپی است. روت کانال تراپی عبارتی است که از دو واژه‌ی “روت کانال” و “تراپی” تشکیل شده است. منظور از “روت کانال” یا کانال ریشه، حفره‌ی میان دندان است که محل قرارگیری پالپ دندان می‌باشد. پالپ دندان بافت نرمی است که حاوی اعصاب و عروق دندانی است. واژه‌ی “تراپی” به معنای درمان است و به طور کلی عبارت روت کانال تراپی به معنای درمان کانال ریشه دندان می‌باشد.

درمان اندودنتیک: اصطلاح علمی دیگری که در این زمینه کاربرد دارد، درمان اندودنتیک و به شکل رایج‌تر درمان اندو است. “اندو” در زبان یونانی به معنای داخل و “ادنت” به معنای دندان است. عبارت درمان اندودنتیک به معنای درمان داخل دندان می‌باشد.

دو عبارت مصطلح اما نادرستی که زیاد هم به کار برده می‌شوند، واژه‌های “عصب‌کِشی” و “عصب‌کُشی” دندان هستند. این عبارات به طور عام به کار می‌روند اما واژه‌هایی ناصحیح و غیر‌علمی هستند.

چه هنگام باید درمان ریشه برای دندان انجام شود ؟

در صورت ایجاد پوسیدگی، ابتدا مینای دندان درگیر می‌شود. با گسترش آن، عاج دندان نیز مبتلا می‌گردد. اگر پوسیدگی حذف نشده و درمان ترمیمی انجام نشود، پوسیدگی همچنان گسترش یافته و پالپ دندان را نیز درگیر خواهد کرد و باعث التهاب و بیماری پالپ می‌گردد.

زمانی که پالپ دندان یا همان اعصاب و عروق دندانی دچار آسیب و نکروز می‌شوند، باکتری‌ها در کانال ریشه شروع به تکثیر می‌کنند و بافتی عفونی را پدید می‌آورند. در این هنگام باید بافت عفونیِ داخل ریشه خارج شود و دندان، درمان ریشه شود.

چه علائمی نشان‌دهنده‌ی نیاز به درمان ریشه است ؟

علائمی که نشان می‌دهند دندان نیاز به درمان ریشه دارد، دو دسته‌اند:

زمانی که عفونت محدود به کانال‌های ریشه است:

دردهای ممتد بخصوص درد شبانه، درد در شب افزایش می‌یابد به این دلیل که فشارخون داخل پالپ دندان در حالت خوابیده بیشتر است.

درد خودبخود و درد نبض‌دار

دردهای تحریکی که پس از مصرف غذاها و نوشیدنی‌های سرد و گرم ایجاد می‌شوند و ادامه می‌یابند.

هنگامی که عفونت علاوه بر کانال ریشه، به بافت‌های اطراف دندان نیز گسترش یافته است:

ترشح چرک از دندان آسیب دیده

ایجاد آبسه و یا تورم به صورت داخل‌دهانی و یا خارج‌دهانی

آبسه چیست و تفاوت بین روندها و کانالها چه زمانی ایجاد می‌شود ؟

آبسه به معنی تجمع موضعی چرک است و این واژه تنها باید وقتی استفاده شود که علائمی از تشکیل و تجمع چرک وجود داشته باشد. آبسه‌ی دندانی را می‌توان بر اساس میزان تشکیل چرک و خروج آن، شدت درد و حضور یا عدم حضور علائم بدنی به آبسه حاد یا مزمن تقسیم بندی کرد .

آبسه حاد :

علت تشکیل آبسه حاد دندان، تجمع چرک به علت بیماری‌های پالپ است که به بافت‌های اطراف ریشه رسیده، آنها را تخریب کرده و در نتیجه بدن پاسخ التهابی شدید به محرک های باکتریایی یا غیر باکتریایی حاصل از پالپ مرده داده است. در آبسه حادعلائم زیر مشاهده می‌شود:

درد شدید نسبت به فشار ملایم ، جویدن ، لمس و ضربه وجود دارد.

درد خود به خود از دیگر مشخصه‌های آبسه حاد است.

گاهی بیماران تظاهراتی نظیر تب، بی‌حالی و درگیری غدد لنفاوی را نشان می دهند.

ممکن است تورم داخل یا خارج دهانی وجود داشته باشد که این تورم به ضربه و لمس حساس است.

این یافته ها فقط در دندان‌هایی که دارای پالپ مرده هستند ایجاد می‌شوند. حذف عامل ایجاد‌کننده آبسه، حذف فشار (درصورت امکان تخلیه آبسه) و درمان ریشه باعث بهبود اکثر آبسه‌های حاد دندانی می‌شود.

آبسه مزمن :

آبسه مزمن ضایعه پایدار در طولانی مدت و دارای منفذ تخلیه به مخاط دهان یا به ندرت تخلیه به سطح پوست است. شباهت به آبسه حاد دندانی دارد و بعد از مرگ پالپ ایجاد می‌شود، اما با سوراخ کردن استخوان و بافت نرم یک مسیر به مخاط دهان ایجاد می‌کند. به علت اینکه مسیری برای تخلیه چرک ایجاد می‌شود، آبسه مزمن اغلب بدون علامت می‌باشد. فقط در مواردی آبسه مزمن باعث ایجاد درد می‌گردد که مجرای خروج چرک به علتی مسدود شده باشد، در این حالت آبسه مزمن دوباره می‌تواند به آبسه حاد تبدیل شود. حذف عامل ایجاد کننده و انجام درمان ریشه باعث بهبود در اکثر موارد می‌گردد .

چه عواملی سبب می‌شوند پالپ دندان آسیب ببیند و نیاز به درمان ریشه ایجاد شود ؟

پوسیدگی‌های عمیقی که ضخامت مینا و عاج را درگیر کرده‌اند و به طرف پالپ دندان گسترش یافته‌اند.

انجام درمان‌های متعدد دندانپزشکی بر روی یک دندان (برای مثال انجام ترمیم‌های متعدد)

آسیب‌های ناشی از ضربه، به عنوان مثال شکستگی‌هایی که پالپ دندان را درگیر می‌کنند.

ترک‌های عمیق که از ضخامت مینا عبور کرده و عمیقا داخل عاج گسترش پیدا تفاوت بین روندها و کانالها می‌کنند.

سایش‌های وسیع دندانی که علاوه بر مینا، حجم زیادی از عاج هم دچار سایش شده است.

گاه وجود بیماری‌های پریودنتال هم می‌تواند احتمال ایجاد مشکلات پالپ دندان و ضرورت انجام درمان ریشه را افزایش دهد.

مراحل انجام درمان ریشه کدامند ؟

معاینه کلینیکی دندان و تهیه رادیوگرافی از آن

انجام بیحسی و برداشت کامل پوسیدگی عاج دندان و ایجاد دسترسی به دهانه‌ی کانال‌های ریشه

خارج کردن پالپ عفونی و تمیز کردن و شکل دادن کانال‌های ریشه به طور مکانیکی و با وسایل مخصوصی به نام فایل و همچنین به طور شیمیایی و با شستشوی مکرر کانال‌های ریشه با محلول‌های مخصوص

پر کردن کانال‌ها با ماده‌ای لاستیکی شکل به نام گوتاپِرکا که کاملا با بدن سازگار است. جهت سیل و مهر و موم بهتر کانال ریشه، دیواره‌های کانال ریشه و همچنین گوتاپرکا به چسب مخصوصی که سیلر نامیده می‌شود آغشته می‌شود.

قرار دادن پانسمان موقت بر روی تاج دندان

معمولا تمام این مراحل در یک جلسه انجام می‌شود و در جلسه‌ی دوم جهت بازسازی دندان اقدام می‌گردد. این بازسازی می‌تواند به صورت مستقیم یعنی بیلداپ (با مواد آمالگام یا کامپوزیت‌های دندانی) و یا به طور غیر مستقیم یعنی روکش دندان باشد.

درمان ریشه دندان در چند جلسه انجام می‌شود ؟

بسیاری از اوقات کلیه‌ی مراحل انجام درمان ریشه در یک جلسه انجام می‌شود. اما گاه به دلایل مختلف مانند وجود عفونت مزمن و یا وجود ترشحات عفونی داخل کانال ، نیاز است که درمان در دو جلسه و یا حتی بیشتر کامل گردد. در این موارد در فواصل بین جلسات درمانی، ماده‌ا‌ی دارویی که خاصیت ضدعفونی‌کنندگی نیز دارد، در داخل کانال ریشه قرار داده می‌شود.

چرا پس از درمان ریشه احتمال بروز درد وجود دارد ؟

در بعضی موارد، تفاوت بین روندها و کانالها پس از انجام درمان ریشه تا چند روز ممکن است درد وجود داشته باشد. احتمال بروز این درد زمانی بیشتر خواهد بود که قبل از شروع درمان ریشه، دندان با درد و التهاب همراه بوده است.

در حین انجام درمان ریشه، اعصاب و عروق پالپ از کانال ریشه قطع شده و خارج می‌شوند و دیواره‌های کانال ریشه تمیز و فرم داده می‌شوند. تمامی این تحریکات ممکن است زخم و التهاب را در انتهای ریشه دندان در ناحیه‌ی استخوان ایجاد کند و درد را باعث شود. البته این دردها با مصرف داروهای تجویزی توسط دندانپزشک برطرف خواهد شد.

کدام یک از داروهای مسکن در کاهش درد موثرند ؟

داروهایی نظیر ایبوپروفن و ژلوفن موجب تسکین درد بعد از درمان ریشه می‌گردند، اما در کنار اثربخشی مناسب دارای محدودیت‌هایی جهت مصرف هستند.

شایع‌ترین عوارض جانبی آن‌ها ایجاد مشکلات سیستم گوارشی به خصوص در افراد مسن و افراد با سابقه زخم معده می‌باشد. لذا استفاده از این داروها در افراد با زخم معده یا خونریزی گوارشی منع مصرف دارد.

همچنین استفاده از این داروها می‌تواند باعث ایجاد آسیب کلیوی شود، به همین دلیل در افراد با بیماری کلیوی نیز منع مصرف دارند .

در افراد باردار در سه ماهه اول و سوم این داروها نباید استفاده شوند.

علاوه بر این، این دسته از داروها با برخی از داروهای دیگر نیز تداخل مصرف دارند. به عنوان مثال مصرف همزمان با داروهای ضدانعقادی نظیر وارفارین سبب افزایش احتمال خونریزی گوارشی می‌شود . همچنین باعث کاهش اثر داروهای ضد فشار خون و داروهای تجویز شده برای بیماران قلبی-عروقی می‌گردد. لذا مصرف این داروها در بیماران مصرف کننده این داروها نیز مجاز نیست .

درست است که استامینوفن نسبت به ایبوپروفن ها عوارض جانبی کمتری دارد و مطمئن ترین داروهای ضد درد غیر مخدر برای مصرف در دوران بارداری ست، اما مصرف بیش از حد این دارو یا استفاده از آن در افراد با اختلال کبدی سبب آسیب جدی و مخاطره انگیز کبد می‌شود . این دارو شایع ترین دارویی ست که مصرف بی اندازه آن گزارش می‌شود . یکی از مهمترین تداخلات دارویی استامینوفن ، مصرف همزمان این دارو با الکل ( اتانول ) است. بنابراین هنگامی که بیمار از داروهایی که حاوی اتانول هستند استفاده نماید، باید تجویز استامینوفن تعدیل شود .

مصرف استامینوفن با ایبوپروفن ها اثر هم افزایی دارد و اثر ضد دردی آن ها بالاتر می‌رود اما عوارض جانبی هردوی آنها باید در نظر گرفته شود .

کدام موارد می‌توانند بر روند درمان ریشه دندان تاثیرگذار باشند ؟

دیابت : دیابت یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مزمن است که انسان‌ها در سراسر جهان تحت تاثیر آن قرار می گیرند. به طور کلی در افراد دیابتی وجود ضایعات انتهای ریشه با شیوع بالاتری مشاهده شده است. ترمیم ضایعات باقی مانده به طور قابل توجهی با درجه قند دیابتی ها مرتبط است، از این رو افراد با میزان قند بالا تر و با عفونت دندان قبلی ترمیم آهسته‌تری دارند. اما در طولانی‌مدت، نتایج بلند مدت درمان ها عموماً بین افراد دیابتی و غیر دیابتی تفاوتی را نشان نداده است.

افزایش فشار خون : به نظر می رسد افزایش فشار خون با کاهش ماندگاری دندان‌هایی که درمان ریشه شده‌اند ارتباط دارد، یعنی این بیماران به طور قابل‌توجهی شانس کمتری برای نگهداری دندان‌های درمان ریشه شده به مدت طولانی در دهان‌شان دارند.

سیگار کشیدن:مشکلات سلامت دهان افرادی که سیگار مصرف می‌کنند، شامل افزایش بیماری‌های پریودنتال، ضایعات پیش بد خیم و بدخیم دهانی به خوبی ثبت شده‌اند. اخیرا به ارتباط بین سیگار و بیماری‌های پالپ توجه شده است. سیگار همچنین با شیوع بالای ضایعات اطراف ریشه دندان در ارتباط است. نیاز به درمان ریشه با افزایش مدت زمان کشیدن سیگار بیشتر می‌شود و در افرادی که بیش از ۹ سال قبل از زمان ارزیابی، سیگار را ترک کرده‌اند کاهش می‌یابد. سیگار همچنین باعث افزایش بروز درد و یا تورم بعد از جراحی‌های مرتبط با درمان ریشه می‌شود.

آیا داروهای آنتی بیوتیک ‌می‌توانند نقش درمان را برعهده داشته باشند ؟

به استثنای بیماران دارای سیستم ایمنی سرکوب شده، داروهای آنتی بیوتیک نقش درمان و بهبودی فرد را بر عهده ندارد. این داروها به بدن کمک می‌کنند تا با کنترل و از میان بردن میکروارگانیسم‌هایی که به طور موقت بر دفاع بدن غلبه نموده‌اند، باعث برقراری دوباره تعادل بین سیستم دفاعی و ایمنی فرد از یک سو و التهاب و عوامل مهاجم باکتریایی از سوی دیگر شوند. در واقع این سیستم دفاعی بدن خودِ شخص است که باعث بهبودی می شود و نه آنتی بیوتیک.

مصرف داروهای آنتی بیوتیک در چه زمانی می‌تواند موثر باشد ؟

امروزه داروهای آنتی بیوتیک به طور گسترده‌‍ای در دندانپزشکی به کار می‌روند. تجویز صحیح این داروها می‌تواند در درمان عفونت‌های اندودنتیک سودمند باشد. از طرف دیگر استفاده بی رویه از این داروها می تواند باعث ایجاد عوارضی از قبیل سمیت، حساسیت، تداخل با سایر داروها، تغییرهای متابولیکی در بیمار و ایجاد مقاومت دارویی گردد.

تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها و مصرف سیستمیک آنها در موارد زیر توصیه شده و می‌تواند موثر باشد:

در مواجهه با درد و تورم و وجود علایم سیستمیک عفونت مانند تب، ضعف و درگیری گره های لنفاوی.

در بیمارانی که به درمان های انجام شده پاسخ نمی‌دهند و علائم با وجود تخلیه چرک همچنان ادامه دارد.

در دندان هایی که ترشح آنها با وجود قرار دادن مواد دارویی داخل کانال ادامه داشته و امکان پر کردن کانال وجود ندارد.

در چه مواردی نیاز به مصرف دارو‌های آنتی‌بیوتیک نیست ؟

در آبسه‌هایی که تخلیه چرک صورت گرفته است، نیازی به مصرف آنتی‌بیوتیک نیست.

آنتی‌بیوتیک‌ها موجب پیشگیری از درد و تورم نمی‌شوند.

در ضایعات انتهای ریشه دندان نیازی به مصرف آنتی بیوتیک نمی‌باشد.

چه عواملی بر روی طول عمر دندانی که تحت درمان ریشه قرار گرفته است، تاثیر می‌گذارد ؟

یکی از شرایطی که منجر به موفقیت درمان ریشه و طول عمر بیشتر آن می‌شود، عدم گسترش عفونت ریشه دندان به استخوان است. به عبارت دیگر، هر چه دندان سریع‌تر درمان شود، نتیجه نهایی بهتر خواهد بود. پس در صورت تجویز درمان ریشه، نباید آن را به تعویق انداخت. مورد دیگر، کیفیت انجام درمان ریشه است. اینکه بازسازی دندان آسیب دیده بعد از درمان ریشه دندان چقدر سریع و موثر انجام شود، فاکتور مهمی است. به عبارت دیگر بعد از انجام درمان ریشه لازم است پانسمان روی دندان گذاشته شده و در جلسه دوم، بازسازی دندان بدون تاخیر انجام شود.

چگونه خط روند رسم کنیم؟ رسم خط روند

استفاده از خطوط روند، یکی از پرکاربردترین روش‌های شناسایی نقاط حمایت و مقاومت در نمودار است. اما شیوه ترسیم درست خط روند، هنوز برای بسیاری از معامله گران سوال برانگیز است. در این مقاله به سراغ ماهیت خط های روند و روش رسم آن‌ها می‌رویم تا پس از مطالعه آن بتوانید محتمل‌ترین کف و سقف‌های نمودار را شناسایی کرده و معاملات پرسودی را تجربه کنید.

نحوه رسم خط روند

خط روند، یک ابزار ترسیم نموداری تفاوت بین روندها و کانالها دینامیک است. این خط از اتصال نقاط چرخش قیمت در نمودار تشکیل می‌شود. در تحلیل تکنیکال از خط روند برای تشخیص نقاط احتمالی واکنش بازار استفاده می‌کنند. این خطوط بر اساس شرایط بازار و نمودار می‌توانند خاصیت حمایتی یا مقاومتی داشته باشند. در واقع خط روند، حمایت یا مقاومت به صورت افقی مورب است. این روش برای معامله گران نقش حیاتی دارد چون به آنها در تشخیص نقاط مهم عرضه و تقاضا – که می‌توانند عامل تغییر مسیر بازار و شکل‌گیری روند جدید باشند – کمک می‌کند. تصویر زیر را مشاهده کنید:

نمودار فوق متعلق به قیمت سهام شرکت «دارو رازک» است. در این تصویر خط روند ماهیت صعودی داشته و نقش حمایتی دارد. همان‌ گونه که در تصویر مشخص شده، طی روند صعودی بر اساس این خط، معامله گران حداقل یک فرصت خرید مطمئن داشته‌اند. در نمودار زیر شرایط دیگری برقرار است.

خط روند در نمودار فوق از نوع نزولی بوده و خاصیت مقاومتی دارد. تفاوت دو نمودار در این است که حالت اول برای معامله گران، موقعیت معاملاتی خرید فراهم می‌کند و حالت دوم در بازارهای یک طرفه مثل بازار سهام ایران، فرصت خروج از سهم در سقف‌های قیمتی و در بازارهای دو طرفه مانند بازار جهانی موقعیت معاملاتی فروش را مهیا می‌کند.

چگونه خط روند را درست رسم کنیم؟

تا اینجای مقاله، سعی ما بر این بود تا تعریف مناسبی از مفاهیم اولیه و کاربرد خطوط روند بیان کنیم. در این مرحله، شیوه ترسیم درست آن‌ها را خواهیم آموخت. اساسی‌ترین مفهوم در مورد رسم این خط، وجود حداقل دو نقطه برای ترسیم یک خط روند است. به عبارت دیگر خط روند از اتصال حداقل دو کف یا سقف قیمت در نمودار تشکیل می‌شود. به مثال زیر به دقت توجه کنید.

نمودار بالا مربوط شرکت فولاد مبارکه اصفهان در دوره زمانی هفتگی است. آخرین شمع قیمتی نشان داده شده در مربع با پوشش شمع‌های قیمتی خنثی پیشین دقیقا روی خط روند صعودی، برای دو دسته از معامله گران نوید بخش است. دسته اول کسانی هستند که سهم را در قیمت‌های پایین خریداری کرده و پس از مدتی روند اصلاحی نزولی، در مورد ادامه صعود مردد بوده‌اند که پس از وقوع این اتفاق معمولا سهام خود را حفظ می‌کنند. دسته دوم معامله‌گرانی هستند که منتظر فرصت مناسب و کم ریسک برای ورود به سهم بوده‌اند تا با موج صعودی جدید همراه شوند. بیشتر این افراد، پس از بسته شدن شمع قیمتی نمودار هفتگی و مطمئن شدن از قدرت صعودی بازار، وارد موقعیت خرید می‌شوند.

نکته‌هایی مهم در مورد دوره زمانی نمودار

خطوط روند ترسیم شده در دوره‌های زمانی بالاتر معمولا قدرت بیشتری دارند. به همین دلیل، بهتر است که همیشه از نمودارهای طولانی مدت، مثلاً نمودار هفتگی تحلیل خود را شروع کرده و به‌ صورت پله‌ای دوره زمانی نمودار را کاهش دهید. همیشه خط روندی را بیابید که بیشترین تعداد برخورد را داشته و ضمن این برخوردها از بدنه شمع‌های قیمتی نیز عبور نکرده باشد. همواره از ترسیم خط روندی که از بدنه شمع‌های قیمتی عبور کرده باشد، بپرهیزید. زیرا تفاوت بین روندها و کانالها این‌گونه موارد فاقد هرگونه ارزش تحلیلی خواهند بود. بسیاری از معامله گران معتقد هستند که نمودار روزانه، بهترین دوره زمانی ممکن برای تحلیل روند بازار است. زیرا ماهیت زمانی آن به طور محض بلند یا کوتاه مدت نیست و بر این اساس می‌توان دوره زمانی معقولی را به همراه جزئیات مهم آن مشاهده و تحلیل کرد. همچنین زمان طی شده بین نقاط اولیه تشکیل خط روند – حداقل دونقطه – مهم است و هر چه بازار طی دوره طولانی‌تری به آن واکنش دهد، بدون شک اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در مورد دوره زمانی نمودار، نکته‌ای بسیار با اهمیت وجود دارد؛ بهتر است معامله گران برای افزایش اعتبار تحلیل‌ها و معاملات کم ریسک‌تر از تکنیک تحلیل چند زمانی استفاده کنند. مثلا برای معامله بر اساس یک خط روند صعودی در نمودار هفتگی، بهتر است در مواقع اصلاحی یا بر اساس خطوط روند هم‌پوشان در نمودار روزانه، معامله کنید.

شمع‌های قیمتی و خطوط روند

یکی از مهمترین سوالاتی که هنگام ترسیم برای معامله گران پیش می‌آید این است که باید بر اساس کدام ناحیه – قیمت باز و بسته شدن یا بیشترین و کمترین – از شمع‌های قیمتی، خط روند مد نظرشان را رسم کنند! پاسخ این سوال به شرایط نمودار و دیدگاه تحلیل‌گر بستگی دارد. به طور کلی، خط روندی که کاملا منطبق بر نقاط بالا و پایین یا باز و بسته شدن شمع‌های قیمتی باشد، در مواقع نادر شکل می‌گیرد. به عبارت ساده‌تر، قاعده خاص و تثبیت شده‌ای در این زمینه وجود ندارد و هر فرد می‌تواند طبق دیدگاه و تجربه‌های شخصی خود از آنها استفاده کند. در این زمینه معامله گران فقط باید بر عدم تقاطع خط و بدنه شمع‌های قیمتی تمرکز کنند.

دست و پنجه نرم کردن با خط روند تنظیم شده!

این موضوع شاید بزرگترین مشکل افراد حین رسم خطوط روند باشد که در اصطلاح به آن «تنظیم اجباری منحنی» می‌گویند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که فرد از روی تعصب نسبت به شرایط نمودار، به درستی یک ناحیه ایمان آورده و بر اساس تصورات ذهنی غلط شروع به رسم و تنظیم خطوط می‌کند. مهمترین نکته در ترسیم خطوط و سطوح حمایت و مقاومت این است که همواره بهترین نقاط بازگشت در نمودار، واضح‌ترین آن‌ها هستند. بنابراین اگر یک خط روند به اندازه کافی منطبق بر قوانین تحلیل نموداری نیست، بهتر است به سراغ ابزار یا الگوی دیگری بروید یا دست نگه دارید تا موقعیت مناسبی فراهم شود.

چگونه با استفاده از خطوط روند، معامله کنیم؟

به طور کلی برای معامله بر اساس این ابزار تحلیل فنی دو روش عمده وجود دارد. حالت اول زمانی است که قیمت، روند مشخصی را طی کرده و این خطوط نقش حمایتی یا مقاومتی مطلق دارند که در این مواقع معامله گران با توجه به روند جاری بازار، هنگام لمس خط روند حمایتی توسط قیمت، وارد موقعیت خرید می‌شوند. در حالت معکوس از آن به عنوان فرصتی برای خروج از معامله بازارهای یک طرفه مثل سهام تهران استفاده می‌کنند. حالت دیگر زمانی است که توسط شمع‌های قیمتی شکسته شوند و قیمت بالاتر یا پایین‌تر از آن‌ها بسته شود که در این صورت خط روند خاصیت معکوس پیدا کرده و در اصطلاح به سطوح اتفاق تبدیل می‌شوند. مثلا خط روند نزولی که نقش مقاومت داشته پس از شکست به یک خط حمایتی تبدیل می‌شود و اکثر معامله گران منتظر می‌مانند تا قیمت به خط روند بازگردد و در آنجا وارد یک معامله کم ریسک می‌شوند. در این زمینه به نمودار شرکت داروسازی جابر ابن حیان توجه کنید.

به طور خلاصه باید همیشه به دنبال خط روندی باشید که حداقل ۲ تا ۳ برخورد داشته و از بدنه شمع‌های قیمتی عبور نکرده باشد. به عبارت دیگر، هرچه خط روند ایده ال‌تر، اعتبار بیشتر و در نتیجه، بازدهی معاملاتی شما بیشتر خواهد بود. این روش معاملاتی بدون شک یکی از بهترین روش‌ها برای شکار حرکت‌های بزرگ بازار با کمترین ریسک ممکن است. امیدواریم مطالعه این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

آموزش کامل خط روند trend line در تحلیل تکنیکال

خط روند (trend line) سطحی است که در تجزیه و تحلیل فنی استفاده می شوند و می توانند در امتداد یک روند ترسیم شوند تا بسته به جهت روند، حمایت یا مقاومت را نشان دهند.

آنچه در این مقاله می‌خوانید

تاریخچه خط روند

خطوط روند یک روش تجزیه و تحلیل فنی ساده و گسترده برای پیش بینی در مورد زمان سرمایه گذاری ورود و خروج است. برای ایجاد داده های گذشته خط روند، که معمولاً در قالب نمودار نمودار قیمت ارائه می شود، لازم است. از لحاظ تاریخی، در گذشته خطوط روند به صورت دستی بر روی نمودارهای کاغذی ترسیم می شدن، اما اکنون استفاده از نرم افزار نمودارسازی که امکان ترسیم خطوط روند بر روی نمودارهای رایانه ای را فراهم می کند، معمول تر است. برخی از نرم افزارهای نمودارسازی وجود دارند که به طور خودکار خطوط روند ایجاد می کنند، با این حال بیشتر معامله گران ترجیح می دهند خطوط روند خود را ترسیم کنند.

خط روند چیست؟

در بازارهای مالی، خطوط روند خطوطی مورب هستند که روی نمودارها ترسیم می شوند. آن ها نقاط داده خاصی را بهم متصل می کنند و معامله گران را قادر می سازند حرکت قیمت ها را تجسم و روندهای بازار را شناسایی کنند.

خط روند در تحلیل تکنیکال

خطوط ترند یکی از اساسی ترین ابزارها در تجزیه و تحلیل فنی (TA) محسوب می شوند. آن ها به طور گسترده در بازارهای سهام، ارز فیات، مشتقات و بازارهای رمزنگاری استفاده می شوند.

اساساً، خطوط روند مانند سطوح پشتیبانی و مقاومت کار می کنند اما به جای خطوط افقی از مورب ساخته شده اند. به همین ترتیب، آن ها می توانند دارای شیب مثبت یا منفی باشند. به طور کلی، هرچه شیب خط بیشتر باشد، روند قوی تر است.

چگونه خط روند رسم کنیم؟ رسم خط روند

استفاده از خطوط روند، یکی از پرکاربردترین روش‌های شناسایی نقاط حمایت و مقاومت در نمودار است. اما شیوه ترسیم درست خط روند، هنوز برای بسیاری از معامله گران سوال برانگیز است. در این مقاله به سراغ ماهیت خط های روند و روش رسم آن‌ها می‌رویم تا پس از مطالعه آن بتوانید محتمل‌ترین کف و سقف‌های نمودار را شناسایی کرده و معاملات پرسودی را تجربه کنید.

نحوه رسم خط روند

خط روند، یک ابزار ترسیم نموداری دینامیک است. این خط از اتصال نقاط چرخش قیمت در نمودار تشکیل می‌شود. در تحلیل تکنیکال از خط روند برای تشخیص نقاط احتمالی واکنش بازار استفاده می‌کنند. این تفاوت بین روندها و کانالها خطوط بر اساس شرایط بازار و نمودار می‌توانند خاصیت حمایتی یا مقاومتی داشته باشند. در واقع خط روند، حمایت یا مقاومت به صورت افقی مورب است. این روش برای معامله گران نقش حیاتی دارد چون به آنها در تشخیص نقاط مهم عرضه و تقاضا – که می‌توانند عامل تغییر مسیر بازار و شکل‌گیری روند جدید باشند – کمک می‌کند. تصویر زیر را مشاهده کنید:

نمودار فوق متعلق به قیمت سهام شرکت «دارو رازک» است. در این تصویر خط روند ماهیت صعودی داشته و نقش حمایتی دارد. همان‌ گونه که در تصویر مشخص شده، طی روند صعودی بر اساس این خط، معامله گران حداقل یک فرصت خرید مطمئن داشته‌اند. در نمودار زیر شرایط دیگری برقرار است.

خط روند در نمودار فوق از نوع نزولی بوده و خاصیت مقاومتی دارد. تفاوت دو نمودار در این است که حالت اول برای معامله گران، موقعیت معاملاتی خرید فراهم می‌کند و حالت دوم در بازارهای یک طرفه مثل بازار سهام ایران، فرصت خروج از سهم در سقف‌های قیمتی و در بازارهای دو طرفه مانند بازار جهانی موقعیت معاملاتی فروش را مهیا می‌کند.

چگونه خط روند را درست رسم کنیم؟

تا اینجای مقاله، سعی ما بر این بود تا تعریف مناسبی از مفاهیم اولیه و کاربرد خطوط روند بیان کنیم. در این مرحله، شیوه ترسیم درست آن‌ها را خواهیم آموخت. اساسی‌ترین مفهوم در مورد رسم این خط، وجود حداقل دو نقطه برای ترسیم یک خط روند است. به عبارت دیگر خط روند از اتصال حداقل دو کف یا سقف قیمت در نمودار تشکیل می‌شود. به مثال زیر به دقت توجه کنید.

نمودار بالا مربوط شرکت فولاد مبارکه اصفهان در دوره زمانی هفتگی است. آخرین شمع قیمتی نشان داده شده در مربع با پوشش شمع‌های قیمتی خنثی پیشین دقیقا روی خط روند صعودی، برای دو دسته از معامله گران نوید بخش است. دسته اول کسانی هستند که سهم را در قیمت‌های پایین خریداری کرده و پس از مدتی روند اصلاحی نزولی، در مورد ادامه صعود مردد بوده‌اند که پس از وقوع این اتفاق معمولا سهام خود را حفظ می‌کنند. دسته دوم معامله‌گرانی هستند که منتظر فرصت مناسب و کم ریسک برای ورود به سهم بوده‌اند تا با موج صعودی جدید همراه شوند. بیشتر این افراد، پس از بسته شدن شمع قیمتی نمودار هفتگی و مطمئن شدن از قدرت صعودی بازار، وارد موقعیت خرید می‌شوند.

نکته‌هایی مهم در مورد دوره زمانی نمودار

خطوط روند ترسیم شده در دوره‌های زمانی بالاتر معمولا قدرت بیشتری دارند. به همین دلیل، بهتر است که همیشه از نمودارهای طولانی مدت، مثلاً نمودار هفتگی تحلیل خود را شروع کرده و به‌ صورت پله‌ای دوره زمانی نمودار را کاهش دهید. همیشه خط روندی را بیابید که بیشترین تعداد برخورد را داشته و ضمن این برخوردها از بدنه شمع‌های قیمتی نیز عبور نکرده باشد. همواره از ترسیم خط روندی که از بدنه شمع‌های قیمتی عبور کرده باشد، بپرهیزید. زیرا این‌گونه موارد فاقد هرگونه ارزش تحلیلی خواهند بود. بسیاری از معامله گران معتقد هستند که نمودار روزانه، بهترین دوره زمانی ممکن برای تحلیل روند بازار است. زیرا ماهیت زمانی آن به طور محض بلند یا کوتاه مدت نیست و بر این اساس می‌توان دوره زمانی معقولی را به همراه جزئیات مهم آن مشاهده و تحلیل کرد. همچنین زمان طی شده بین نقاط اولیه تشکیل خط روند – حداقل دونقطه – مهم است و هر چه بازار طی دوره طولانی‌تری به آن واکنش دهد، بدون شک اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در مورد دوره زمانی نمودار، نکته‌ای بسیار با اهمیت وجود دارد؛ بهتر است معامله گران برای افزایش اعتبار تحلیل‌ها و معاملات کم ریسک‌تر از تکنیک تحلیل چند زمانی استفاده کنند. مثلا برای معامله بر اساس یک خط روند صعودی در نمودار هفتگی، بهتر است در مواقع اصلاحی یا بر اساس خطوط روند هم‌پوشان در نمودار روزانه، معامله کنید.

شمع‌های قیمتی و خطوط روند

یکی از مهمترین سوالاتی که هنگام ترسیم برای معامله گران پیش می‌آید این است که باید بر اساس کدام ناحیه – قیمت باز و بسته شدن یا بیشترین و کمترین – از شمع‌های قیمتی، خط روند مد نظرشان را رسم کنند! پاسخ این سوال به شرایط نمودار و دیدگاه تحلیل‌گر بستگی دارد. به طور کلی، خط روندی که کاملا منطبق بر نقاط بالا و پایین یا باز و بسته شدن شمع‌های قیمتی باشد، در مواقع نادر شکل می‌گیرد. به عبارت ساده‌تر، قاعده خاص و تثبیت شده‌ای در این زمینه وجود ندارد و هر فرد می‌تواند طبق دیدگاه و تجربه‌های شخصی خود از آنها استفاده کند. در این زمینه معامله گران فقط باید بر عدم تقاطع خط و بدنه شمع‌های قیمتی تمرکز کنند.

دست و پنجه نرم کردن با خط روند تنظیم شده!

این موضوع شاید بزرگترین مشکل افراد حین رسم خطوط روند باشد که در اصطلاح به آن «تنظیم اجباری منحنی» می‌گویند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که فرد از روی تعصب نسبت به شرایط نمودار، به درستی یک ناحیه ایمان آورده و بر اساس تصورات ذهنی غلط شروع به رسم و تنظیم خطوط می‌کند. مهمترین نکته در ترسیم خطوط و سطوح حمایت و مقاومت این است که همواره بهترین نقاط بازگشت در نمودار، واضح‌ترین آن‌ها هستند. بنابراین اگر یک خط روند به اندازه کافی منطبق بر قوانین تحلیل نموداری نیست، بهتر است به سراغ ابزار یا الگوی دیگری بروید یا دست نگه دارید تا موقعیت مناسبی فراهم شود.

چگونه با استفاده از خطوط روند، معامله کنیم؟

به طور کلی برای معامله بر اساس این ابزار تحلیل فنی دو روش عمده وجود دارد. حالت اول زمانی است که قیمت، روند مشخصی را طی کرده و این خطوط نقش حمایتی یا مقاومتی مطلق دارند که در این مواقع معامله گران با توجه به روند جاری بازار، هنگام لمس خط روند حمایتی توسط قیمت، وارد موقعیت خرید می‌شوند. در حالت معکوس از آن به عنوان فرصتی برای خروج از معامله بازارهای یک طرفه مثل سهام تهران استفاده می‌کنند. حالت دیگر زمانی است که توسط شمع‌های قیمتی شکسته شوند و قیمت بالاتر یا پایین‌تر از آن‌ها بسته شود که در این صورت خط روند خاصیت معکوس پیدا کرده و در اصطلاح به سطوح اتفاق تبدیل می‌شوند. مثلا خط روند نزولی که نقش مقاومت داشته پس از شکست به یک خط حمایتی تبدیل می‌شود و اکثر معامله گران منتظر می‌مانند تا قیمت به خط روند بازگردد و در آنجا وارد یک معامله کم ریسک می‌شوند. در این زمینه به نمودار شرکت داروسازی جابر ابن حیان توجه کنید.

به طور خلاصه باید همیشه به دنبال تفاوت بین روندها و کانالها خط روندی باشید که حداقل ۲ تا ۳ برخورد داشته و از بدنه شمع‌های قیمتی عبور نکرده باشد. به عبارت دیگر، هرچه خط روند ایده ال‌تر، اعتبار بیشتر و در نتیجه، بازدهی معاملاتی شما بیشتر خواهد بود. این روش معاملاتی بدون شک یکی از بهترین روش‌ها برای شکار حرکت‌های بزرگ بازار با کمترین ریسک ممکن است. امیدواریم مطالعه این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

تفاوت TCP و UDP چیست؟

پروتکل کنترل انتقال یا TCP، یک پروتکل connection-oriented است که کامپیوترها برای برقراری ارتباط از طریق اینترنت، از آن استفاده می کنند. یکی از اصلی ترین پروتکل ها، در شبکه های TCP/IP است. TCP، امکان بررسی خطا، تضمین تحویل داده ها و همچنین تحویل packetها به همان روشی که ارسال می شوند را فراهم می کند.

UDP چیست؟

User Datagram Protocol (UDP)، یک پروتکل connectionless است که درست مانند TCP کار می کند اما فرض می کند بررسی خطاها و خدمات recovery نیاز نیستند. در عوض، UDP به صورت مداوم، datagramها را برای کاربران ارسال می کند تا مطمئن شود که آن ها را دریافت کرده اند.

تفاوت TCP و UDP

تفاوت ها و شباهت های زیادی بین TCP و UDP وجود دارد. هر دو متداول ترین روش برای ارسال packet از طریق اینترنت هستند و هر دو آن ها روی لایه Transport layer پروتکل کار می کنند، در ضمن هر دو از پروتکل IP استفاده می کنند.

تفاوت های آن ها به شرح زیر است:

۱- Connection and connection-less

TCP یک پروتکل connection-oriented و UDP یک پروتکل connection-less است. TCP قبل از ارسال اطلاعات، ارتباطی بین فرستنده و گیرنده برقرار می کند در صورتی که UDP قبل از ارسال داده ها، اتصال برقرار نمی کند.

۲- Reliability

TCP قابل اعتماد است به طوری که تضمین می کند داده های ارسال شده را به گیرنده تحویل دهد. چنانچه قسمتی از اطلاعات در فرایند ارسال از بین برود، آن را بازیابی و مجددا ارسال می کند. TCP مدام در حال بررسی پکت داده ها جهت احتمال خطا می باشد و آن ها را ردیابی نموده تا اطلاعاتی از بین نرود و یا خراب نشود.

UDP قابل اعتماد نیست، تحویل داده های ارسال شده را توسط گیرنده، تضمین نمی کند و حتی اطلاعات ارسال شده، ممکن است از بین برود و یا خراب شود.

۳- Flow control

TCP از مکانیزم کنترل جریان استفاده می کند تا مطمئن شود، فرستنده به یکباره حجم زیادی از اطلاعات را ارسال نکند. عملکرد TCP برای حل این مسئله به این شکل است که مقداری از داده ها در یک Send Buffer و Receive Buffer نگهداری می کند و در زمان مناسب ارسال و یا دریافت می کند.

زمانی که برنامه، آماده دریافت داده می باشد، اطلاعات را از Receive Buffer می خواند و دریافت می کند، چنانچه Receive Buffer، پر باشد، دریافت کننده قادر به دریافت اطلاعات نمی باشد پس منجر به از دست رفتن اطلاعات می شود. بنابراین جهت حفظ و نگهداری داده ها، دریافت کننده میزان فضای خالی Receive Buffer را برای فرستنده مشخص می کند. گیرنده، با هر بار دریافت packet، میزان فضای خالی را برای فرستنده مشخص می کند.

UDP از جریان کنترل استفاده نمی کند؛ بنابراین، packet ها در فرایند جریان مداوم، یا ارسال می شوند و یا از بین می روند.

۴- Ordering

TCP تضمین می کند پکت ها، به ترتیب و بر اساس تاریخ ارسال شوند، در صورتی که ترتیب ارسال UDP بر هیچ مبنای خاصی قرار ندارد.

۵- Speed

سرعت TCP، به این دلیل که عملکرد گسترده ای دارد، خیلی کندتر از UDP است. TCP می بایست یک connection ایجاد کند، خطاهای احتمالی را بررسی کند و همچنین فایل ها را، همان طور که ارسال شده، دریافت کند.

۶- Usage

از TCP برای برنامه هایی استفاده می شود که نیاز به قابلیت اطمینان بالایی وجود داشته باشد و سرعت در آن ها خیلی اهمیت نداشته باشد.

• World Wide Web (HTTP, HTTPS)
• Secure Shell (SSH)
• File Transfer Protocol (FTP)
• Email (SMTP, IMAP/POP)

از UDP برای برنامه هایی استفاده می شود که نیاز به سرعت و کارایی داشته باشند.