همه چیز درباره تفاوت توکن‌

کوین چیست؟

فرق کوین و توکن چیست؟

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

سرفصل‌های این مقاله

• ۱ پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟
  • ۱.۱ اما کوین چیست؟
  • ۱.۲ از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟
  • ۱.۳ توکن
  • ۱.۴ انواع توکن
  • ۱.۵ نتیجه گیری
    • • ۱.۵.۰.۱ ترتیبی که برای خواندن مقالات” ارزهای دیجیتال (بیت کوین و … ) “به شما پیشنهاد می‌کنیم:

      پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

      در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

      اما کوین چیست؟

      کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

      مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

      • به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
      • قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

      از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

      معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

      • برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
      • به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
      • یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

      برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

      • اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
      • در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

      اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

      توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

      انواع توکن

      توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

      این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

      این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

      • توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

      معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند همه چیز درباره تفاوت توکن‌ تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

      نتیجه گیری

      در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

      تفاوت کوین و توکن چیست ؟

      

      کوین (Coin) ( تفاوت کوین و توکن چیست ؟ ) به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد گفته می‌شود . کوین، ارز دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند . پروژه‌های کوین معمولاً از ابتدا طراحی و راه‌اندازی ، می‌شوند . برای مثال رمزارز بیت کوین ، با هدف حفظ ارزش در طول زمان ، بلاکچین اختصاصی بیت کوین را دارد . در مورد تفاوت کوین (Coin) و توکن (Token) به طور کلی می‌توان گفت که کوین‌ها روی بستر بلاک چین یا شبکه اختصاصی مربوط به خودشان فعالیت می‌کنند ، اما توکن ها بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بستر بلاک چین کوین‌های میزبان فعالیت می‌کنند . تفاوت کوین و توکن چیست ؟

      از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟
      نمونه‌ای از کوین‌ها ، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود . از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

      1- کوین ها به عنوان یک ذخیره کننده ارزش هستند .
      2- برای انتقال پول و یا دریافت و ارسال ارزشی می توانید از کوین ها استفاده کنید .
      3- کوین ها یک نوع واحد ارزی از نوع دیجیتالی محسوب می‌شوند که می توان کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید . ( تفاوت کوین و توکن چیست )

      توکن چیست ؟

      

      همانطور که توضیح داده شد توکن بلاکچین اختصاصی ندارد و بر بستر لاکچین میزبان فعالیت می کند. توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد . توکن‌ (Token)، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است . ویتالیک بوترین با بررسی بیت کوین و نقطه ضعف‌های آن ، رمزارزی را طراحی کرد که بهتر و سریع‌تر از بیت کوین عمل کند . اتریوم رمزارز بومی یک پلتفرم قرارداد هوشمند (Smart Contract) است که بر بستر بلاکچین فعالیت می‌کند و به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند ، ایجاد و مدیریت کنند . همچنین برای ایجاد یک توکن نیازی نیست که طراحی و کدنویسی آن را از صفر شروع کنید . بلکه از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن می توان استفاده کرد. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است . در حال حاضر بلاکچین اتریوم ( ERC20 ) ، محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است . بسیاری از توکن‌های از جمله تتر و میکر بر بستر ERC20 قرار دارند . همچنین بلاکچین‌های ترون (Tron)، تزوس (Tezos) و کاسموس (Cosmos) بلاکچین‌های محبوب برای توکن‌ها هستند .

      سه دلیل از مهم ترین دلیل اینکه تعداد توکن ها به مراتب بیشتر از کوین هاست عبارت است از :

      زمان
      کوین ها و توکن ها، در ابتدا توسط اشخاصی تشکیل می‌شوند که در اصطلاح به آن ها تیم های توسعه دهنده می‌گویند . یکی از مهم ترین دلایلی که این تیم ها برای شروع فعالیت ، توکن بودن را به کوین ترجیح می‌دهند صرفه جویی در زمان است . برای شخصی که اطلاعات و دانش کافی داشته باشد ساختن یک توکن در چند دقیقه یا چند ساعت ممکن است ، اما راه اندازی یک پلتفرم در بلاک چین به این سرعت ممکن نیست .
      سادگی ایجاد توکن نسبت به کوین
      ایجاد یک توکن، کار بسیار راحت تری نسبت به ایجاد کوین است . راه اندازی یک پلتفرم در سیستم بلاک چین پیچیدگی خاصی دارد که تخصص بالا نیاز دارد و برای ایجاد یک کوین، مراحل بسیار پیچیده‌ای باید انجام شود .

      هزینه
      هزینه راه اندازی یک شبکه بلاک چین به مراتب بیشتر از تولید توکنی است که بر بستر بلاک چین میزبان خود فعالیت می کند . ( تفاوت کوین و توکن چیست )

      مقایسه کوین و توکن

      

      به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد :
      . کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند .
      . توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد . در حال حاضر بیشتر توکن ها از بستر بلاک چین اتریوم استفاده می کنند ، بنابراین، با داشتن یک کیف پول اتریوم می‌توانید توکن های این بلاک چین را خرید و فروش کنید . برای مثال؛ اگر قصد دارید معاملات تان را با ارز تتر انجام دهید می‌توانید برای خرید آن، آدرس کیف پول اتریوم را بدهید . اما هر کوین ، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد .
      . کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود اما کارمزد شبکه در کوین‌ها ، از خود کوین برداشت می‌شود .
      . توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند اما کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند .

      موارد استفاده از توکن چیست ؟

      

      پلتفرم‌های ابر رایانه‌ای : Golem اولین ابر رایانه غیرمتمرکز جهان است که به طور انحصاری توسط دیتاسنترها ، لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های شخصی در سراسر جهان فعالیت می‌کند .
      قراردادهای هوشمند : قرارداد هوشمند پروتکلی است که در صورت تحقق شرایط خود ، انجام تراکنش‌ها را به صورت خودکار انجام می‌دهد .
      توکن های غیر قابل تعویض : ان اف تی که به اختصار به آن NFT می‌گویند ، یک نوع از توکن هایی است که به صورت دارایی های غیر قابل تعویض و منحصر بفرد هستند .
      Dapps: اکثر توکن‌های رمزارزی به منظور فعالیت در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (Dapps) در بلاکچین اتریوم طراحی شده‌اند . این توکن‌ها به عنوان درگاهی Dapps (مانند بازی‌ها یا سرویس‌های درخواستی که توسط اتریوم در بلاکچین مشترک خود طراحی شده‌اند) عمل می‌کنند . توکن‌های مبتنی بر اتریوم ، به یک جز اصلی در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (Dapps) تبدیل شده‌اند .
      هویت دیجیتال کاربران : توکن Civic، یک هویت‌سنجی دیجیتال غیرمتمرکز است که جهت تأیید دسترسی به خدمات دیجیتال ازجمله وبسایت‌ها و نرم افزارهای با محدودیت سنی انجام می شود . ( تفاوت کوین و توکن چیست )

      موارد استفاده از کوین چیست ؟

      

      حواله‌جات بین‌المللی : کوین ریپل (XRP) جهت تسهیل بدون وقفه پردازش تراکنش‌های بین‌المللی طراحی شده و پرداخت‌های آن به مجوز یا تأیید طرف مقابل نیازی ندارد.
      ذخیره ارزش : کوین‌هایی مانند بیت‌کوین قصد دارند جایگزینی برای سیستم متمرکز بانکداری فعلی باشند ، بیت‌کوین با ارائه تراکنش‌های غیرمتمرکز، به یک دارایی ارزشمند قابل اعتماد تبدل شده است.
      پول دیجیتال : دش (Dash) برخلاف سایر رمزارزها ، به دنبال بهبود ناشناس بودن است و تمرکز دش بر روی معاملات دیجیتال است .
      انواع توکن و کاربرد آن چیست ؟

      دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و هر توکن، ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود ، و لزوما در یک دسته بندی قرار نمی گیرد .
      توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است ، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد .

      توکن‌ها انواع مختلفی دارند که شامل دسته بندی های زیر می شوند :

      . توکن‌های امنیتی (Security token)
      توکن‌های امنیتی که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود ، به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند . و حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد. به لحاظ عملکرد ، این توکن‌ها شبیه به سهام ، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند .
      این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت.

      . توکن‌های کاربردی (Utility tokens)
      توکن‌های کاربردی ، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است .این دسته از توکن‌ها ، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند . همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد . برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند ، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود .

      . توکن‌های معاملاتی (Transactional Token)
      معمولاً توکن‌های معاملاتی ، مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند . در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید ، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم ‌شود . این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند ، با این تفاوت همه چیز درباره تفاوت توکن‌ که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند . استیبل کوین‌هایی مانند تتر یا دای (Dai) از جمله این توکن‌ها هستند . ( تفاوت کوین و توکن چیست )

      توکن و کوین (token vs coin): تفاوت در چیست؟

      

      امروز، ما موضوعی را بررسی می‌کنیم که اغلب افرادی را که در حوزه ی ارزهای دیجیتال تازه کار هستند گیج می‌کند. گاهی اوقات افراد از واژه “coin” برای اشاره به آنچه دیگران “token” می‌نامند و از “token” برای اشاره به آنچه دیگران با عنوان “coin” استفاده می‌کنند، استفاده می‌نمایند.

      برخی از افراد از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتالی موجود استفاده می‌کنند. با این حال، تفاوت‌های بسیار زیادی بین سکه‌های رمزنگاری و توکن‌های رمزنگاری وجود دارد. بنابراین مهم است که بدانید آنها چیستند؟

      کوین چیست؟

      سکه دیجیتال (کوین) دارایی‌ای است که بومیِ بلاک چین خود می‌باشد. بیت کوین، لایت کوین یا اتر را در نظر بگیرید. هر یک از این کوین ها در بلاک چین مخصوص به خود وجود دارند. بنابراین ، برای روشن تر شدن مطلب:

      بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین اجرا و کار می‌کند.
      اتر بر روی بلاک چین اتریوم اجرا و کار می‌کند.
      NEO بر روی بلاک چین NEO اجرا می‌شود و کار می‌کند .

      معاملات سکه‌های دیجیتالی می‌تواند از فردی به فرد دیگر انجام شود. با این حال ، هنگام ارسال و دریافت، هیچ سکه فیزیکی جابجا نمی‌شود. همه “کوین ها” به عنوان داده‌های یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شوند.

      نکته: قبل از ادامه خواندن این مطلب – اگر هنوز با فناوری بلاک چین آشنا نیستید، مقاله‌ی بلاک چین ما را بخوانید.
      مهم است که قبل از درک تفاوت بین کوین و توکن ، بلاک چین را بفهمید!
      

      چگونه از کوین استفاده می‌شود؟
      

      کوین های دیجیتال عموماً همانند سکه های همه چیز درباره تفاوت توکن‌ واقعی استفاده می‌شوند (به عنوان پول). می‌توانید به کوین هایی مانند بیت کوین ، لایت کوین و مونرو، درست مانند سکه های کیف پول یا قلک خود فکر کنید. اغلب، آنها هیچ هدف دیگری جز استفاده به عنوان پول و ایجاد سود ندارند.

      از کوین ها برای موارد زیر استفاده می‌شود
      

      برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از آنها مبلغی را بدهید و یا دریافت کنید).
      به عنوان ذخیره ارزش (می‌توان آنها را ذخیره کرد و بعداً با چیزی مفید جایگزین کرد).
      استفاده به عنوان واحد حساب (می‌توانید کالاها یا خدمات را با استفاده از آنها قیمت گذاری کنید).

      بیایید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کنیم تا مطمئن شویم که جملات بالا را درک کرده اید. BTC می‌تواند برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز مورد استفاده قرار گیرد. می‌توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد. همچنین می‌توانید بعداً آن را با چیزی با ارزشِ برابر عوض کنید.

      به غیر از این استفاده‌های پولی، هیچ کاربرد دیگری برای بیت کوین وجود ندارد و صرفا از آن به عنوان پول استفاده می‌شود. با این حال ، برخی از کوین های دیجیتال (مانند Ether ، NEO و DASH) دارای ویژگی های بیشتری هستند و فقط به عنوان یک پول مفید نیستند.

      مواردی از استفاده‌ی توکن و کوین ها غیر از مصارف پرداختی و مالی

      •اتر (ETH) برای تقویت معاملات در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی اتریوم ساخته شوند. همچنین هزینه‌های استخراج را تأمین می‌کند (به رایانه‌هایی که تراکنش‌های شبکه اتریوم را تأیید می‌کنند پاداش می‌دهد).

      • سود سهام NEO در کیف پول دیجیتالی مخصوصش واریز می‌شود. این سود با عنوان GAS شناخته می‌شود. توکن ها می‌توانند بر روی NEO ساخته شوند‌، درست مانند اتریوم. هنگام ارسال توکن در شبکه NEO، باید GAS را به عنوان هزینه تراکنش بپردازید. به همان روشی که Ether برای پرداخت هزینه Ethereum استفاده می‌شود.

      •در نهایت، نگه داشتن مقدار کافی‌ای از Dash به کاربران اجازه می‌دهد تا در مورد تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند. اگر ایده ای برای ارتقاء شبکه DASH وجود داشته باشد، کسانی که دارای Dash کافی هستند می‌توانند تصمیم بگیرند که آیا ارتقا باید انجام شود همه چیز درباره تفاوت توکن‌ یا خیر. این حق رأی به دارندگان DASH اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر دهند.

      نمونه هایی از کوین ها:
      

      امروزه همه دارایی های دیجیتالی با ارزش بازار به عنوان کوین (سکه) تعریف می شوند. با این حال، همه سکه ها ارزش بازار بالایی ندارند. وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 نمونه مختلف کوین را فهرست کرده است.

      

      توکن چیست؟

      توکن ها اغلب سکه های دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست و تفاوت عمده ای وجود دارد! توکن ها در بلاک چین های موجود ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده اند به عنوان توکن ERC-20 همه چیز درباره تفاوت توکن‌ شناخته می‌شوند.

      موارد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا ذکر شد، توکن های روی بستر اتریوم به عنوان توکن ERC-20 شناخته می‌شوند، اما NEO از توکن های معروف به توکن های NEP-5 استفاده می‌کند. هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خود را در یکی از این سیستم عامل ها ایجاد کند.
      

      نحوه ایجاد توکن ها:
      

      در واقع به طرز شگفت آوری توانایی فنیِ کمی نیاز دارد. ما آن را به یک مبتدی توصیه نمی کنیم، اما برای کسی که تجربه برنامه نویسی کمی هم دارد، آنقدرها که فکر می‌کنید طول نمی‌کشد. با این حال ، توسعه دهنده ،باید برخی از کوین های بومی را برای آن بلاک چین هزینه کند.

      به عنوان مثال ، اگر توکن در بستر Ethereum ایجاد می شود، سازنده باید مقداری Ether هزینه کند تا ماینرهای شبکه اعتبار تراکنش را تأیید کنند. مهم است که به خاطر داشته باشید که هزینه‌ها برای همه معاملات توکن در بلاک چین باید پرداخت شود، نه فقط برای ایجاد توکن.

      بنابراین ، هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شده است، باید از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. این همان چیزی است که معاملات کوین ها نیاز به پرداخت هزینه به کسانی که امنیت شبکه را پرداخت می کنند، دارد.
      

      هدف از ایجاد توکن ها

      اکثر توکن ها برای استفاده با برنامه های غیر متمرکز یا dApps وجود دارند. هنگامی که توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چند واحد می‌خواهند بسازند و این توکن های جدید در هنگام ایجاد به کجا ارسال می‌شوند. پس از ایجاد ، اغلب از توکن ها برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه ای که برای آنها طراحی شده اند، استفاده می شوند.

      به عنوان مثال ، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان می دهد به ویژگی های مختلف بستر Musicoin دسترسی داشته باشند. از جمله این ویژگی‌ها می‌تواند تماشای موزیک ویدئو یا پخش آهنگ باشد.

      مزیت بزرگ ایجاد یک توکن:

      از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در وقت و منابع آنها صرفه جویی می‌شود. آنها می‌توانند در عین بهره مندی از امنیت بلاک چین بومی، از ویژگی‌های ارزهای رمزنگاری شده با برنامه خود استفاده کنند.

      زمان تنها چیزی نیست که آنها را نجات می دهد. (اگر آنها بلاک چین و کوین خود را به جای dApp و توکن ایجاد می‌کردند، باید ماینرها را نیز برای تأیید تراکنش های خود پیدا کنند). برای ایجاد یک بلاک چین قوی که قابل حمله نیست، به ماینرهای زیادی نیاز است. بسیار منطقی است که بسیاری از رایانه‌ها روی یک بلاک مشترک که چندین برنامه می‌توانند روی آن کار کنند، فعالیت نمایند، تا هزاران بلاکچین ضعیف و عمدتا متمرکز وجود داشته باشد.

      سپس می‌توانید از همان دستگاه برای تأیید هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه ، هتل و غیره) استفاده کنید.
      هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود در آن استفاده می‌کنید، می‌تواند داده‌ها را با استفاده از بلاک چین تأیید کند.

      پلتفرم Civic

      هرچه بیشتر از برنامه استفاده شود، اعتماد شخص ثالث به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic بیشتر می‌شود. توکن CVC برای معامله در خدماتی مرتبط با هویت استفاده می‌شود. برای پرداخت شناسه (بانک‌ها ، دولت‌ها و سایر منابع مورد اعتماد) برای انجام چک‌های مورد نیاز در ” Know your customer ” استفاده می‌شود.

      سوابق این مورد در بلاک چین ذخیره می‌شود. برخی از CVCها نیز برای شما، کاربر ارسال می کنند. این امر برای تشویق استفاده از سیویک است زیرا شرکت‌هایی که نیاز به تأیید اسناد دارند، در نهایت باید از کاربران توکن بیشتری بخرند.
      این موضوع باعث ایجاد اقتصادی می‌شود که در آن، همه برای مشارکت پاداش می‌گیرند.

      همانطور که مشاهده می‌کنید ، توکن سیویک به گونه ای عمل می‌کند که فراتر از استفاده پولی است. همچنین ، پلتفرم Civic BTC ، ETH یا NEO را برای استفاده از خدماتِ آنها نمی پذیرد. (این فقط در مورد توکن CVC است). اما هر تراکنش به مقداری Ether نیز احتیاج دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و ماینرها باید برای انجام تراکنش‌ها پول پرداخت کنند.
      

      از کوین تا توکن: کوین همان توکن است؟

      

      همه ما می­‌دانیم که قبل از ورود به دنیای کریپتوکارنسی‌ها باید به سواد دنیای ارزهای دیجیتال مسلط شویم. بدون سواد و اطلاعات کافی در این زمینه با کوچک‌تری و ریزترین اشتباهی می‌­توانیم شکست بخوریم و سرمایه خود را از دست بدهیم، این گونه رویای یک شبه پولدار شدن نه تنها به هوا می‌­رود و دود می­‌شود بلکه اصل سرمایه خودمان را نیز از دست می­‌دهیم! مثل حالتی است که شما رانندگی بلد نیستید ولی می­‌خواهید در جاده پر پیچ‌وخم رانندگی کنید!

      شرط عقل و احتیاط آن است که به‌جای آزمون خطا از قبل آموزش ببینیم. شاید از قبل‌ اصطلاح توکن و کوین را همه چیز درباره تفاوت توکن‌ شنیده باشید، و با از خود پرسیده باشید آیا توکن همان کوین است؟ و یا چه تفاوتی بین توکن و کوین وجود دارد؟

      ما به دنبال بررسی همین سوالات در آکادمی پارسیان بورس هستیم، پس همراه ما باشید تا سری به دنیای کوین و توکن بزنیم و به بررسی تفاوت‌های توکن و کوین بپردازیم.

      کوین چیست؟

      Coin همان واژه ساده و مصطلحی است که همگی با آن آشنایی نسبی و یا کافی داریم، بلکه کوین همان‌طور که می­‌دانید به معنای سکه و پول است. با توجه به اینکه ما در دنیای رمزارزها به دنبال تعریف coin هستیم پس کوین را این گونه می‌­شود تعریف کرد:

      کوین یا همان coin معروف پول‌های دیجیتالی هستند که رمزنگاری شده‌اند و قابلیت استخراج، ذخیره و ارسال دارند. (پس دانستیم که کوین مانند همین پول ها و سکه‌های فیزیکی است، با این تفاوت که از نوع دیجیتالی است).

      اولین کوین و به عبارتی معروف‌ترین کوینی که هم‌اکنون در بازار کریپتوکارنسی‌ها وجود دارد، بیت کوین است، سیستمی که بیت کوین بر روی آن بستر ارائه شده است بلاک چین نام دارد. بعد از بیت کوین همان‌طور که می­‌دانید کوین‌های بسیار زیادی به بازار ارائه شدند، ولی همچنان بیت کوین از نظر سهم بازاری و ارزش بازاری یکه‌تازی می‌­کند.

      

      کوین چیست؟

      توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

      کوین و توکن یک دسته‌بندی مهم و بزرگ از دنیای کریپتوکارنسی هستند. بعد از آنکه معنای کوین را به‌درستی یاد گرفتیم، حتما این پرسش در ذهن شما ایجاد می‌شود که پس توکن چیست؟ برای تعریف توکن باید بگوییم:

      Token یا توکن یک مدل روش پرداخت در یک فعالیت و یا پروژه خاص است، از بعضی ابعاد عملکردی شبیه به کوین دارد، و در واقع token نوعی دارایی دیجیتال به‌حساب می‌­آید، و در واقع مانند دارایی یک شرکت به حساب می­‌آیند. توکن از پلتفرمی مبتنی بر بلاک چین استفاده می‌­کند، به طور مثال اتریوم اولین پلتفرمی است که در این زمینه مورد استفاده قرار گرفته است، و گفتنی است بیش از 80 درصد توکن‌ها بر روی بستر اتریوم ارائه می‌­شوند.

      از طرفی باید گفت توکن‌هایی که بتوانند به رشد قابل توجهی در دنیای کریپتوکارنسی‌ها دست یابند بعد از مدتی می­‌توانند بلاک چین اختصاصی خود را طراحی کنند و تبدیل به کوین بشوند.

      بزرگ‌ترین توکن در حال حاضر بازار تتر است.

      از جمله تفاوت‌های کوین و توکن به نکات زیر می‌­توان اشاره نمود:

      • ایجاد و ارائه token به نسبت آسان‌تر و راحت‌تر از ایجاد یک coin است، زیرا به کد نیاز ندارد و هزینه ایجاد آن نیز کمتر از ارائه و ایجاد یک کوین است.
      • از دیگر تفاوت کوین و توکن می‌­توان به این نکته اشاره کرد که، کوین یک زنجیره بلوک مستقل دارد، اما توکن‌ها بلاک چین مستقلی ندارند.

      7 ویژگی مهم کوین چیست؟

      کوین‌ها ویژگی‌های مختص خودشان را دارند که در این قسمت به بررسی این ویژگی‌ها خواهیم پرداخت:

      آشنایی با نحوه ساخت توکن ها و بررسی تفاوت ارزهای دیجیتال کوین و توکن

      

      توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری جا به جا می شوند. اما کوین ها دارای بلاک چین اختصاصی اند.

      به ارزهای دیجیتالی که از خود بلاک چین (شبکه اختصاصی) مستقلی ندارند توکن می گویند. در این مطلب به شیوه ای کاملا آسان توضیح می دهیم که تفاوت توکن و کوین در چیست و در ادامه مزایای ساخت یک توکن به جای بلاک چین اختصاصی را مورد بررسی قرار می دهیم پس تا انتهای مطلب ما را همراهی کنید.

      توکن و کوین چیست؟

      توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که داخل بازارهای ارز دیجیتال، بلاک چین مستقلی از خود ندارند و روی شبکه های دیگر نظیر اتریوم جا به جا می شوند.
      از این تعریف در میابیم در بازار ارز دیجیتال مهم ترین چیزی که یک توکن را با یک کوین متمایز می کند بلاک چین اختصاصی است. بر این اساس یک کوین ارز دیجیتالی است که دارای بلاک چین اختصاصی است.

      اگر بخواهیم لیستی از کوین ها را به شما معرفی کنیم می توانیم بیت کوین، ریپل، کاردنو، بیت کوین کش، لایت کوین و هزاران ارز دیجیتال دیگر را نام ببریم. تمامی این کوین ها بلاک چین های اختصاصی خود را دارند.
      و اما چین لینک، دای، یرن فایننس، آوی، تتر و بت به عنوان بزرگ ترین توکن های بازار شناخته می شوند.

      

      لازم به ذکر است از بین 3800 ارز دیجیتال موجود در بازار حدود 2800 ارز در واقع توکن هستند و از خود بلاک چینی ندارند. این ارزهای دیجیتال از بلاک چین های دیگر نظیر اتریوم، ایاس، تزوس و بایننس چین استفاده می کنند. وب سایت مارکت کپ(coinmarketcap) اولین وبسایتی بود که توکن و کوین را از یکدیگر جدا کرد.

      نکته: در نظر داشته باشید موارد توضیح داده شده درباره تفاوت توکن ها و کوین ها، مطابق با باور موجود در بازار بود. اگر بخواهیم نگاه کلی تری به این موضوع داشته باشیم واحدهای ارزی مستقل در شبکه اختصاصی خود نیز یک توکن به شمار می روند. به عنوان مثال اتر که یک ارز بومی شبکه اتریوم است هم به عنوان یک توکن محسوب می شود اما در بازار به عنوان یک کوین شناخته می شود.

      اکثر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال توکن های کاربردی هستند. به این صورت که تنها در اکوسیستم مربوط به یک پروژه می توان از آنها استفاده نمود و برای انجام کاربرد خاصی در یک پروژه به کار می روند.

      اگر بخواهیم مثالی برای این مطلب بزنیم در نظر بگیرید در یک پروژه بلیت های مترو بین شهری را فقط بتوان با یک توکن مخصوصی خریداری کرد. در چنین حالتی آن توکن تنها برای خرید بلیت مترو کاربرد دارد و مثلا برای خرید از فروشگاه و یا خرید غذا از رستوران نمی توان از این توکن استفاده نمود.
      برای طراحی و ساخت یک بلاک چین نیاز به پرداخت هزینه های بسیار بالای نجومی است. علاوه بر این ایجاد یک توکن برای توسعه دهندگان بلاک چینی بسیار آسان تر از ایجاد یک شبکه مستقل تحت یا همان بلاک چین است. بنابراین در اکثر پروژه ها می توان بدون نیاز به ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال(توکن) مورد نیاز خود را ایجاد کرده و از آن برای انجام اهدافشان استفاده کنند.

      معمولا در پروژه هایی که توسعه دهندگان آن هدف توسعه یک بلاک چین خاصی را دارند ابتدای کار از یک بلاک چین واسطه استفاده می کنند و با کمک آن توکن مورد نیاز خود را ایجاد کرده و با پیش فروش آن مانند عرضه اولیه سکه در ازای پول کلی یا دیگر ارزهای دیجیتال توکن های خود را قبل از راه اندازی و اجرای پروژه می فروشند.

      علاوه بر این تعدادی از توکن ها بعد از اینکه به اندازه کافی رشد و توسعه یافتند با راه اندازی بلاک چین اختصاصی خود به کوین تبدیل می شوند.

      یکی از تفاوت کوین ها با توکن ها در این است که هر کدام از کوین ها می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند اما توکن ها تنها روی کیف پول بلاک چین میزبان خود ذخیره می شوند. برای مثال تمامی توکن های مبتنی بر بلاک چین کاردانو روی کیف پول ها و آدرس های کاردانو قابل ذخیره هستند. اما نمی توانید بیت کوین را روی آدرس کاردانو ذخیره کنید. چون بیت کوین خود به تنهایی یک کوین است.

      تفاوت توکن و کوین در چیست؟

      • توکن ها ارزهای دیجیتال فاقد بلاک چین اختصاصی خود هستند، اما کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین اختصاصی خود را دارند.
      • کوین ها تنها واسطی برای پرداخت ها و تراکنش ها هستند. اما توکن ها اکثرا کاربردی هستند و برای یک یا چند کاربرد خاص مورد استفاده قرار می گیرند.
      • توکن ها تنها قابل ذخیره روی کیف پول های بلاک چین میزبان خود هستند در حالی که کوین ها آدرس ها و کیف پول های اختصاصی خود را دارند.

      

      نحوه ساخت توکن ها چگونه است؟

      توکن ها روی هر شبکه بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند قابل ایجاد هستند. بلاک چین اتریوم هم اکنون بیش از 80 درصد توکن های بازار را میزبانی می کند. بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون به ترتیب پس از اتریوم میزبان توکن های بازار هستند.
      اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم، توسعه دهندگان باید بر اساس قوانین و استاندارهایی که تیم یک بلاک چین برای ساخت و ایجاد یک توکن مشخص نموده است، با استفاده از زبان های برنامه نویسی قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و به کمک ابزارهای موجود آن را در بلاک چین مورد نظر پیاده سازی نمایند. به عنوان نمونه، سالیدیتی زبان برنامه نویسی مورد استفاده برای ایجاد توکن در اتریوم است و استاندارد اصلی بلاک چین اتریوم جهت ساخت توکن ERC-20 نام گذاری شده است.

      ساخت یک توکن زمان زیادی نیاز ندارد و تنها در کمتر از یک ساعت و با پرداخت هزینه ها بسیار اندک (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما این را در نظر داشته باشید ارزش یک توکن صرفا با ایجاد آن قابل تضمین نیست.
      به بیان دیگر ساخت یک توکن کار بسیار آسانی است اما توکن های بدون هدف و کاربرد فاقد ارزش هستند.
      لازم است بدانید از آنجا که ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بسیار آسان است روشی برای کلاهبرداری ها ایجاد کرده است. به این صورت که گاها کلاهبردان امکان مبادله توکن های بی ارزش را با پول های واقعی فراهم می کنند.
      توکن هایی دارای ارزش هستند که در یک یا چند پروژه کاربردی قابل استفاده باشند و در لیست صرافی های معتبر افزوده شوند که به هیچ عنوان کار آسانی نیست.
      حدود بیش از 90 درصد توکن های عرضه شده در بازار فاقد ارزش هستند و بازار هدف و کاربرد مشخصی ندارند. این توکن ها صرفا با هدف پر کردن جیب سازنده آنها طراحی شده اند.
      نمونه ای از کلاهبرداری ها در سال 2017 صورت گرفت و آن سال به جنون ICO ها مشهور شد. در آن سال کلاهبرداران با پیش فروش توکن های خود به افراد ناآگاه سرمایه گذار چند میلیون پول به جیب زدند. بر اثر انفجار حباب بازار در سال 2018 کلیه همه چیز درباره تفاوت توکن‌ همه چیز درباره تفاوت توکن‌ آن تکون ها فراموش ده و هیچ گاه حتی به قیمت اولیه خود نرسیدند.

      

      بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

      مزایای استفاده از توکن چیست؟

      مهم ترین مزیت استفاده از توکن ها به جای ایجاد یک بلاک چین مجزا صرفه جویی در وقت و هزینه آنها برای ساخت توکن است.
      از آنجا که ایجاد یک شبکه بلاک چین زمان بر است و نیاز به هزینه های زیادی دارد اکثر توسعه دهندگان اول کار توکن خود را روی یک شبکه بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده سازی می کنند و سپس با جذب سرمایه به صورت خصوصی یا عمومی و افزودن آن به صرافی ها، سرمایه و زمانبندی مورد نظر خود را به دست می آورند. در این زمان می توانند شبکه بلاک چین اختصاصی خود را راه اندازی کنند. سپس توکن ها را به بلاک چین خود منتقل کنند. ترون یک نمونه ارز دیجیتال است که در اول کار به صورت توکن اتریومی روی شبکه بلاک چین اتریوم عرضه شد و پس از ایجاد شبکه بلاک چین ترون به شبکه اصلی خودش منتقل شد.
      در بسیاری از موارد در پروژه ها نیازی به ایجاد و پیاده سازی یک بلاک چین اختصاصی وجود ندارد. در چنین حالتی پروژه ها می توانند از امنیت بلاک چین میزبان خود بهره گیرند. توکن بومی پروژه چین لینک در حال حاضر بر روی شبکه اتریوم قرار دارد و به خوبی کار می کند. پروژه چین لینک از حساسیت بالایی برخوردار است و امنیت بالای شبکه اتریوم این اطمینان خاطر را برای این پروژه فراهم می آورد. ارز دیجیتال تتر همانطور که در مقالات قبلی هم توضیح دادیم یک استیبل کوین با پشتوانه دلاری است که قیمت آن همیشه یک دلار است و هدف از ایجاد آن حفاظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات ارزهای دیجیتال است. پروژه بزرگ تتر نیز از بلاک چین اتریوم استفاده می کند. این پروژه با قرار دادن توکن های خود روی تعدادی از بلاک چین های امن ضرورتی در استفاده از بلاک چین اختصاصی نمی بیند.

      در این مطلب به طور کامل با توکن ها و تفاوتشان با کوین آشنا شدیم. توکن ها در واقع ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری میزبانی می شوند. و از کیف پول های بلاک چین میزبان استفاده می کنند. اما اگر بخواهیم یک تعریف کلی در نظر بگیریم به هر واحد ارزی که در یک شبکه بلاک چین قرار دارد توکن می گویند. توکن ها از طریق کدهای برنامه نویسی و با قراردادهای هوشمند ساخته می شوند. مزیت اصلی استفاده از توکن ها به جای ایجاد بلاک چین کاهش وقت و هزینه است.