پرتفوی‌های متمرکز در برابر متنوع

پرتفوی چیست و انواع پرتفوی کدامند؟ (portfolio)

در این مقاله قصد داریم به رایج ترین سوال شما تحت عنوان پرتفوی چیست؟ و انواع پرتفوی و کاربرد آن پاسخ دهیم. با ما همراه باشید.

برای افرادی که در بورس فعالیت میکنند کلمه پرتفوی بسیار آشناست. اما کلمه پورتفولیو در خیلی جاها مورد استفاده قرار می گیرد و فقط به بورس ختم نمی شود.

اما سبد سرمایه گذاری در بورس که معروف به پرتفوی است در بین مردم شناخته شده تر است به خصوص در این روزها که بازار سهام و بورس بسیار داغ است.

در واقع به مجموعه سرمایه گذاری های مالی مانند پول نقد واحد صندوق های مشترک سرمایه گذاری با سرمایه محدود سهام کالاها اوراق قرضه و… هسته های اصلی تشکیل پرتفوی هستند.

ممکن است یک پرتفوی شامل یک طیف گسترده از املاک و مستغلات، ارز، داراییها، سکه، سرمایه گذاری های خصوصی طلا و آثار هنری باشد.

شما تصمیم بگیرید شما پرتفوی خود را شخصاً مدیریت و نگهداری کنید یا اینکه به یک مشاور مالی یا مدیر مالی یا فردی که در امور مالی تخصص دارد اجازه بدهید تا پرتفوی شما را مدیریت کند.

صرفنظر از ترکیب دارایی ها پرتفوی شما باید دارای درجاتی از تنوع باشد و منعکس کننده میزان ریسک‌پذیری افق زمانی اهداف بازده مالی سایر محدودیت‌های مربوطه شرایط قانونی نیازهای نقدینگی شرایط منحصر به فرد دیگری که یک سرمایه گذار می تواند داشته باشد.

مدیریت در پرتفوی چیست؟

پرتفوی را به عنوان یک کیک می توان در نظر گرفت که در اندازه های مختلف به قطعاتی تقسیم شده است. هر قطعه از آن نشان دهنده گروهی از سرمایه گذاری ها یا دارایی های مختلف است. سرمایه گذاران این است که پرتفوی متنوع همراه با یک همگونی مناسب بین بازده ریسک در برابر سطح بازدهی. متناسب با سطح ریسک پذیری خود بسازند. اگرچه معمولاً پول نقد و سهام اوراق قرضه در ساخت یک پرتفوی به عنوان عنصر های اصلی در نظر گرفته می شوند.

بیشتر متخصصان سرمایه گذاری در این موضوع توافق دارند که تنوع دادن به پرتفوی اگرچه به طور قطعی از ضرر آن جلوگیری نمی کند اما یک اصل اساسی برای دست یافتن به اهداف طولانی مدت مالی است که در عین حال می تواند ریسک را به حداقل برساند.

انواع پرتفوی چیست؟

به تعداد مدیران مالی و سرمایه گذاران انواع مختلفی از استراتژی های سرمایه گذاری و پرتفوی وجود دارد. همچنین پرت های چندگانه می توان داشت که می تواند محتوای آنها منعکس کننده سناریوهای سرمایه گذاری یا استراتژی متفاوت باشد و برای نیازهای گوناگون ساخته شده باشند.

پرتفوی ترکیبی:

در انواع مختلف دارایی رویکرد پرتفوی ترکیبی تنوع ایجاد می کند. ساخت یک پرتفوی ترکیبی نیاز به جایگیری در اوراق قرضه املاک و مستغلات، کالاها و حتی هنر در کنار بازار سهام می باشد. به صورت کلی یک پرتفوی ترکیبی شامل بخش هایی نسبتاً ثابت از اوراق قرضه سهام و سرمایه گذاری های جایگزین است. به این دلیل این مسئله سودمند است که از نظر تاریخی اوراق قرضه سهام و گزینه های جایگزین با یکدیگر همبستگی کامل ای نشان نداده اند.

پرتفوی سرمایه گذاری:

زمانی که برای اهداف سرمایه گذاری از یک پرتفوی استفاده می کنید انتظار دارید اوراق قرضه سهام یا دیگر دارایی های مالی شما بازدهی کسب کند و یا با گذشت زمان ارزش افزوده به وجود آورد. یا هر دو را از این شرایط داشته باشند. ممکن است یک پرتفوی سرمایه گذاری استراتژیک باشد یعنی زمانی که شما دارایی‌های مالی خود را با تصمیم به نگهداری طولانی مدت خریداری می کنید. یا تکنیکی یعنی زمانی که شما به امید و هدف دستیابی به سود های کوتاه مدت اقدام به خرید و فروش منابع مالی میکنید.

پرتفوی تهاجمی و متمرکز بر سهام:

به طور کلی پرتفوی تهاجمی و متمرکز بر سهام مبتنی بر قبول کردن ریسک های بزرگ به همراه بازگشت سرمایه با بازده بالا میباشد. سرمایه گذاران تهاجمی به دنبال شرکت های می باشند که در مراحل اولیه از رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند و هنوز نام زبانزد ای بیشتر آنها ندارند.

پرتفوی دفاعی متمرکز بر سهام:

پرتوی دفاعی متمرکز بر سهام نوعی پرتفوی است که از سهامی که به سهامداران خود سود میدهند، به روش‌های دیگر پرداختی دارند، منفعت کسب می کنند. برخی از سهام های موجود در پرتفوی درآمدی در پرتفوی دفاعی نیز می توانند جای بگیرند اما اساساً برای بازده بالا در این دسته انتخاب می‌شوند. پرتفوی درآمدی باید جریان نقدی مثبتی را به وجود آورد. نمونه هایی از سرمایه گذاری های درآمدزا صندوق های اعتباری و سرمایه گذاری در املاک و مستغلات هستند.

پرتفوی متمرکز بر سهام سفته بازانه:

برای سرمایه گذارانی که ریسک پذیری بالایی دارند پرتفوی سفته بازانه بهترین گزینه است. معاملات سفته بازانه میتوانند شامل سهامی باشند که اساس آن ها شایعات اهداف تصاحب یا عرضه های اولیه عمومی هستند.

نکات کلیدی:

پرتفوی شامل مجموعه ای از سرمایه گذاری های مالی مانند پول نقد اوراق قرضه کالاها سهام و معادل نقدی آن و همچنین همتایان ها در صندوق های سرمایه گذاری می باشد.

اوراق قرضه و سهام مومن تحت عنوان عنصرهای اصلی سازنده پرتفوی در نظر گرفته می شوند اگرچه امکان دارد یک پرتفوی از انواع مختلفی است دارایی ها مانند طلا، نقاشی ها، املاک و مستغلات و دیگر مجموعه های هنری تشکیل شده باشد.

در مدیریت پرتفوی متنوع سازی مفهومی کلیدی است.

میزان تحمل فرد در برابر ریسک افق زمانی و اهداف سرمایه گذاری همه این موارد عوامل مهمی در زمان تنظیم و جمع آوری پرتفوی سرمایه گذاری می باشد.

سرمایه گذاری در پرتفوی چیست؟

به سبدی از دارایی ها که می‌تواند شامل پول نقد اوراق قرضه سهام و غیره باشد پرتفوی سرمایه گذاری است. چگونگی و نحوه در هم آمیختن این سرمایه ها بازتاب دهنده اهداف مالی و ریسک پذیری سرمایه گذاران است. همکاری با یک مشاور مالی محلی برای کمک عملی‌تر که شما را می‌تواند در ایجاد یک پرتفوی سرمایه گذاری مناسب راهنمایی کند گزینه بسیار مناسبی است.

زمانی که در حال ایجاد پرتفوی سرمایه ‌گذاری خود هستید، در رابطه با تخصیص دارایی خود خوب فکر کنید. مطمئن شوید که پرتفوی شما به میزان ریسک‌ پذیری شما پایبند می باشد. به این معنی که به چه میزان از پس فراز و نشیب ‌های بازار می توانید بر‌آیید.

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

همانطور که می‌دانید، در هر بازار و کشوری استراتژی‌های متفاوتی برای تشکیل پرتفوی وجود دارد. حتی در یک بازار مشخص هم استراتژی سرمایه گذاری در طول زمان یکسان نیست و با گذشت زمان این استراتژی تغییر خواهد کرد.

اما موضوعی که همه سرمایه گذاران مطرح دنیا روی آن اتفاق نظر دارند، کاهش ریسک سرمایه گذاری با متنوع سازی سرمایه گذاری یا تشکیل پرتفوی است. در این مقاله تصمیم داریم تا شیوه‌های رایج متنوع سازی پرتفوی را برای شما توضیح دهیم.

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

موفقیت در بازار سهام شرکت‌ها مانند هر بازار دیگری نیاز به انتخاب یک رویکرد مناسب و حفظ نظم فکری دارد. بدون این‌ها، سرمایه گذاری تنها خرید و فروش‌های بدون برنامه‌ای خواهد بود که سود یا زیان سرمایه گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می‌سازد تا به مهارت‌هایی مانند پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم گیری، صبر و شکیبایی برای رسیدن به هدف‌ها و مواردی از این دست.

در میان رویکردهای گوناگون برای سرمایه گذاری در بازار سهام، تشکیل سبد متنوع به عنوان یک روش غیر فعال اما به نسبت مطمئن شناخته شده است.

استفاده از این روش، میزان ریسک را کاهش می‌دهد و بازده سرمایه گذاری را در سطحی نزدیک به بازده کل بازار نگه می‌دارد. اما یک سبد متنوع می‌تواند به چارچوبی برای آزمودن توانایی‌های یک شخص برای مدیریت دارایی تبدیل شود که در این صورت به نمونه‌ای کامل از مدیریت فعال تبدیل خواهد شد.

مقاله پیش رو ابتدا در مورد اصل تنوع بخشی و سازوکار ساخت و مدیریت سبد متنوع توضیح می‌دهد. در ادامه نیز به سراغ روش‌هایی می‌رویم که یک سهامدار می‌تواند با استفاده از آنها توانایی‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع به کار بگیرد و علاوه بر کاهش سطح ریسک، توان خود را روی کسب بازده بیشتر از بازار متمرکز کند.

تنوع بخشی، میانبری برای کاهش ریسک

«تنوع بخشی» یکی از روش‌های متداول برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک به شمار می‌رود. ریسک غیرسیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط است.

معمولا این گونه رویدادها کل شرکت‌ها یا کل بازار را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد. به عنوان مثال، یک تصمیم دولت ممکن است هزینه‌های یک صنعت خاص را افزایش دهد و در نتیجه قیمت سهام شرکت‌های آن صنعت کاهش یابد یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار ممکن است سبب تضعیف موقعیت آن در برابر رقبا شود، سودآوری را نسبت به بقیه کاهش دهد و همین موضوع به افت قیمت سهم آن شرکت منجر شود.

اما هر یک از این رویدادها به طور مستقیم بر بازده سهام شرکت‌های مرتبط اثر می‌گذارد نه کل بازار. تنوع بخشی از طریق ساختن یک سبد متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را کاهش دهد.

در مقابل ریسک غیرسیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار دارد. ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها و صنایع گفته می‌شود که به سادگی قابل پیش بینی یا کنترل نیستند.

به عنوان مثال، سیاست‌های مالی و پولی دولت‌ها، عملکرد کلی اقتصاد، مناقشات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح «جو بازار» نمونه‌هایی از این رویدادها هستند که هر یک می‌تواند بازده کل بازار را به صورت مثبت یا منفی تحت تاثیر قرار دهد.

ریسک سیستماتیک با تنوع بخشی قابل کاهش نیست. این ریسک مربوط به زمانی است که سرمایه گذار پرتفوی‌های متمرکز در برابر متنوع با هدف کسب سود وارد یک بازار می‌شود و آن را می‌پذیرد. به همین دلیل به ریسک سیستماتیک در اصطلاح «ریسک بازار» هم گفته می‌شود.

چه راه‌هایی برای تنوع بخشی در سبد سهام وجود دارند؟

در تئوری، هر چه قدر تعداد سهم‌های یک سبد بیشتر و وابستگی بازده سهم‌ها به هم کمتر یا حتی منفی باشد، ریسک غیرسیستماتیک هم کمتر می‌شود.

اما تنوع بخشی در عمل با چالش‌هایی مثل «هزینه» همراه است. حتی اگر یک سرمایه گذار بتواند سهام تمام شرکت‌های بورسی را خریداری کند در عمل هزینه‌های معاملاتی یا همان کارمزدها آن قدر بالا می‌رود که مزیت‌های ناشی از تنوع بخشی را بی‌معنا می‌کند.

علاوه بر این، اداره یک سبد بزرگ از سهام نیاز به صرف زمان و امکانات قابل توجه دارد. همچنین موضوعاتی مانند تعیین وابستگی بازده سهم‌ها به هم حتی در تئوری هنوز یک چالش است.

با وجود تمام این چالش‌ها و بر اساس نتایج تجربی، کاربرد تنوع بخشی برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد. در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم مثلا بیش از ۱۰ سهم می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

برای تشکیل یک سبد متنوع، رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن.
سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم‌های سبد تعیین می‌شود. مثلا اگر 10 سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم 15 درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید 15 درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد.

ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می‌شود.

مثلا فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است. در این صورت اگر 1000 سهم یک شرکت به قیمت 200 تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم 200 هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل 20 درصد است (200 هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان).

برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد باید نسبت وزن سهم‌ها در سبد با نسبت ارزش بازار شرکت‌های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است. چون وزن تمام سهم‌ها در سبد بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت‌های مربوطه چقدر است با یکدیگر برابر هستند.

مثلا در همان سبد یک میلیون تومانی باید 100 هزار تومان برای خرید هر یک از ده سهم اختصاص داده شود. خود سهم‌ها می‌توانند از میان بزرگ‌ترین شرکت‌ها بر اساس ارزش بازار انتخاب شوند.

استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب و کم ریسک

استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب رو هر سرمایه گذاری باید بلد باشه و قوانینش رو در نظر داشته باشه. هر سرمایه گذاری در هر زمینه سرمایه گذاری باید موارد متنوعی را داشته باشد تا در فراز و نشیب بازار کم ترین ضرر را متحمل شود. این همان جلمه را بازگو می کند که یک سرمایه گذار موفق هرگز همه تخم مرغ هایش را در یک سبد نمی گزارد. بنابراین ما باید استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب رو در بورس و … در نظر داشته باشیم. در ادامه این مقاله بنا داریم تا بهترین استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب و تشکیل آن در بازار سهام رو بررسی کنیم، پس در ادامه این مقاله جذاب و مختصر همراه با کد بورسی باشید.

استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب

به همان صورتی که خودتان هم می دانید، در هر بازار و کشوری استراتژی‌ های مختلفی به منظور تشکیل پرتفوی در دسترس می باشد. حتی در یک بازار معین هم استراتژی سرمایه گذاری در طول زمان مشابه نخواهد بود و با گذشت زمان این استراتژی به مراتب عوض خواهد شد، ولی مسئله ای که تمامی سرمایه گذاران مشهور در جهان روی آن اتفاق نظر دارند، کم کردن ریسک سرمایه گذاری با متنوع سازی سرمایه گذاری یا تشکیل پرتفوی می باشد. در این مطلب کاربردی بنا داریم تا روش های مرسوم متنوع سازی پرتفوی را برای شما عزیزان به صورت کامل شرح دهیم پس با کد بورسی همراه باشید.

موفقیت در بازار سهام شرکت‌ ها مثل هر بازار دیگری احتیاج به انتخاب یک رویکرد خوب و حفظ نظم فکری خواهد داشت. بدون این موراد، سرمایه گذاری فقط خرید و فروش‌ های بدون برنامه‌ ای محسوب خواهد شد که سود یا زیان سرمایه گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می کند تا به مهارت‌ هایی مثل پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم گیری، صبر و بردباری به منظور دستیابی به اهداف و مواردی از این دست.

در بین رویکرد های مختلف به منظور سرمایه گذاری در بازار سهام، تشکیل سبد متنوع تحت عنوان یک راه غیر فعال ولی به نسبت مطمئن معرفی شده است. استفاده از این روش، میزان ریسک را به صورت قابل ملاحظ ای کم خواهد کرد و بازده سرمایه گذاری را در سطحی نزدیک به بازده کل بازار حفظ خواهد کرد، ولی یک سبد متنوع قادر است به چارچوبی به منظور امتحان توانایی‌ های یک شخص جهت مدیریت دارایی بدل گردد که در این شرایط به نمونه ‌ای کامل از مدیریت فعال تبدیل می شود. این مقاله در ابتدای امر در خصوص با اصل تنوع بخشی و سازوکار تهیه و مدیریت سبد متنوع توضیح خواهد داد و در ادامه نیز به سراغ شیوه ‌هایی خواهد رفت که یک سهامدار قادر است با استفاده از آنها توانایی ‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع افزایش دهد و در کنار موضوع کم کردن سطح ریسک، توان خود را روی کسب بازده بیشتر از بازار متمرکز نماید.

تنوع بخشی، میانبری در راستای کم کردن ریسک

جالب است بدانید که تنوع بخشی یکی از راه ‌های مرسوم به منظور کم کردن ریسک غیرسیستماتیک محسوب می شود. ریسک غیرسیستماتیک از تاثیرات رخداد هایی ناشی خواهد شد که به طبیعت یک شرکت یا گروهی ویژه از شرکت ‌ها ارتباط دارد. اغلب این گونه رویداد ها بر روی تمام شرکت‌ ها یا تمام بازار تاثیر گذار نخواهد بود. برای نمونه، یک تصمیم دولت امکان دارد هزینه‌ های یک صنعت ویژه را زیاد کند و در نهایست قیمت سهام شرکت ‌های آن صنعت کم شود یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار امکان دارد موجب تضعیف موقعیت آن در مقابل رقبا گردد، سودآوری را نسبت به بقیه رقبا کم کند و همین امر به کاهش قیمت سهم آن شرکت منتهی گردد، ولی هر یک از این رویداد ها به صورت مستقیم بر بازده سهام شرکت‌ های مرتبط اثر خواهد گذاشت و نه تمامیت بازار. تنوع بخشی به وسیله ساختن یک سبد شامل سهام شرکت ‌های گوناگون قادر است ریسک غیر سیستماتیک را تا حدود زیادی کم کند.

در ادامه باید عنوان کرد که در برابر ریسک غیر سیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار گرفته است. در واقع ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ ای از رویداد های کلی بر بازده طیف وسیعی از شرکت ‌ها و صنایع اطلاق می گردد که به آسانی قابل پیش بینی یا کنترل نخواهند بود. برای نمونه، سیاست ‌های مالی و پولی دولت ‌ها، کلیت عملکرد اقتصاد، اختلافات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح «جو بازار» مثال هایی از این رویداد ها به حساب می آیند که هر کدام از موارد نام برده شده قادر خواهند بود بازده تمام بازار را به شکل مثبت یا منفی در آورند. ریسک سیستماتیک با تنوع بخشی قابلیت کم شدن را ندارد. این ریسک به زمانی ارتباط دارد که سرمایه گذار با هدف کسب سود وارد یک بازار می گردد و آن را قبول می کند، از همین روی به ریسک سیستماتیک در اصطلاح «ریسک بازار» نیز اطلاق می شود.

روش هایی به منظور تنوع بخشی در سبد سهام

می توان گفت که در تئوری، هر چه تعداد سهم‌ های یک سبد بالا تر و وابستگی بازده سهم‌ ها به هم پایین تر یا حتی منفی باشد، ریسک غیر سیستماتیک هم به صورت چشم گیری کم خواهد شد، ولی تنوع بخشیدن در عمل با چالش ‌هایی مانند «هزینه» همراه خواهد بود که باید این مورد را نیز در نظر داشت. حتی چنانچه یک سرمایه گذار قادر باشد سهام کل شرکت‌ های بورسی را بخرد در عمل هزینه‌ های معاملاتی یا همان کارمزد ها آن قدر زیاد خواهد شد که مزیت‌ های ناشی از تنوع بخشی را به صورت کامل نابود خواهد کرد. همچنین اداره یک سبد بزرگ از سهام احتیاج به گذاشتن زمان و امکانات قابل توجه ای خواهد داشت و نکته آخر این که موضوعاتی مثل تعیین وابستگی بازده سهم‌ ها به یک دیگر حتی در تئوری هنوز یک چالش و به صورت کلی مانع محسوب می شود.

با وجود تمام این مواردی که عنوان شد و طبق نتایج تجربی، کاربرد تنوع بخشی در راستای کم کردن ریسک غیر سیستماتیک امکان پذیر و قابل دسترس خواهد بود. در منابع مالی، اغلب این طور بیان می شود که تعداد معدودی سهم؛ به عنوان مثال بیشتر از ۱۰ سهم، می ‌تواند ریسک غیر سیستماتیک را به مقدار چشم گیری کم کند. جهت تشکیل یک سبد متنوع، رویکرد های گوناگونی در دسترس است، از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن که می توانید با توجه به آگاهی خود هر یک از این رویکرد ها را انتخاب و تشکیل سبد دهید.

شاید برای شما مفید باشد :

استراتژی های تشکیل پرتفوی مناسب – راه های تنوع بخشی به سبد سهام

باید این طور ادامه داد که در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در قیاس با پرتفوی‌های متمرکز در برابر متنوع سایر سهم‌ های سبد مشخص خواهد شد. به عنوان مثال چنانچه ۱۰ سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم نخست نسبت به سهم دومی ۱۵ درصد بیشتر باشد، وزن سهم نخست در سبد هم می بایست ۱۵ درصد بیشتر از وزن سهم دومی در نظر گرفته شده باشد. ارزش بازار شرکت برابر تمام سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم می باشد. در نظر داشته باشید که وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد تعیین خواهد شد.

به عنوان مثال این طور فرض کنید که ۱ میلیون تومان به منظور خرید ۱۰ سهم به منظور تشکیل یک سبد در نظر دارید، در این شرایط چنانچه ۱۰۰۰ سهم یک شرکت به قیمت ۲۰۰ تومان را خرید کنید، ارزش خرید آن سهم ۲۰۰ هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل ۲۰ درصد خواهد شد. به منظور این که این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد می بایست نسبت وزن سهم‌ ها در سبد با نسبت ارزش بازار شرکت‌ های مربوط به هر سهم موجود در سبد تناسب کامل را دارا باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد بسیار ساده می باشد. بخاطر این که وزن همه سهم‌ ها در سبد بدون توجه به این که ارزش بازار شرکت ‌های مربوطه چقدر است با یک دیگر برابر خواهند بود. به عنوان مثال در همان سبد ۱ میلیون تومانی می بایست۱۰۰ هزار تومان به منظور خرید هر یک از ۱۰ سهم در نظر گرفته شود. خود سهم ‌ها قادر خواهند بود از بین بزرگ ‌ترین شرکت ‌ها طبق ارزش بازار انتخاب گردند .

امیدوارم که از این مقاله کاربردی و جالب نهایت استفاده رو برده باشید. هر سوال و یا موردی بود می تونید با ما در میون بگزارید.

پرتفوی چیست؟

پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری، مجموعه ای از سرمایه گذاری های مالی مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها، وجه نقد و معادل های نقدی، صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) می باشد. عموماً مردم بر این باورند که سهام، اوراق قرضه و پول نقد هسته یک سبد را تشکیل می دهند. اگرچه اغلب اینطور است، اما لازم نیست که قانون باشد. یک سبد ممکن است شامل طیف گسترده ای از دارایی ها از جمله املاک، سرمایه گذاری های خصوصی و. باشد. مدیریت سبد سرمایه گذاری به 2 شکل مستقیم و غیر مستقیم انجام می شود؛ در واقع اگر خودتان مدیریت آن را بر عهده بگیرید، روش مستقیم نام دارد و اگر مدیریت آن را به یک شرکت سبدگردان واگذار کنید، به شکل غیر مستقیم انجام می شود.

درک بیشتر سبد سرمایه گذاری

یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت سبد سرمایه گذاری، تنوع بخشی است؛ در واقع بیانگر این مفهوم است که تمام تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار ندهید. تنوع بخشی سعی در کاهش ریسک با تخصیص سرمایه گذاری ها در بین ابزارهای مالی، صنایع و دسته‌های دیگر دارد و هدف آن به حداکثر رساندن بازده با سرمایه گذاری در حوزه های مختلف است که هر کدام واکنش متفاوتی به یک رویداد دارند.

راه های زیادی برای ایجاد تنوع وجود دارد و نحوه انجام آن به شما بستگی دارد. اهداف شما برای آینده، اشتهای شما برای ریسک و شخصیت شما همه عواملی هستند که در تصمیم گیری در مورد چگونگی ساختن یک سبد سرمایه گذاری نقش دارند.

نکته: صرف نظر از ترکیب دارایی سبد شما، همه پرتفوی ها باید دارای درجاتی از تنوع باشند که منعکس کننده تحمل سرمایه گذار برای ریسک، اهداف بازده، افق زمانی و سایر محدودیت های مربوطه، از جمله موقعیت مالیاتی، نقد شوندگی، موقعیت های قانونی و شرایط منحصر به فرد دیگر می باشند.

مدیریت یک سبد سرمایه گذاری

ممکن است سبد سرمایه گذاری را به عنوان یک کیک در نظر بگیرید که به قطعات مختلف تقسیم شده است که هر قطعه نشان دهنده یک کلاس دارایی و یا نوع سرمایه گذاری متفاوت است. هدف سرمایه گذاران ایجاد یک پرتفوی با تنوع مناسب است که برای سطح تحمل ریسک آن ها مناسب باشد. اگرچه سهام، اوراق قرضه و پول نقد عموماً به‌عنوان بلوک های اصلی یک سبد در نظر گرفته می شوند، اما شما ممکن است یک سبد سرمایه گذاری با انواع مختلفی از دارایی ها از جمله املاک و مستغلات، طلا، انواع مختلف اوراق قرضه، نقاشی ها و سایر مجموعه های هنری ایجاد کنید.

به طور کلی، یک استراتژی محافظه کارانه سعی می کند با سرمایه گذاری در اوراق بهادار با ریسک پایین، از ارزش سبد محافظت کند. به عنوان مثال، برخی از افراد 50 درصد سبد سرمایه گذاری خود را به اوراق قرضه اختصاص می دهند که نوعی استراتژی کم محسوب می شود.

در مثالی دیگر، تخصیص 20 درصد سبد به سهام، می تواند شامل سهام پر ریسک یا سهام شرکت های بزرگ تر و با ریسک کمتر باشد و 30 درصد از سرمایه گذاری های کوتاه مدت ممکن است شامل وجه نقد، گواهی سپرده و حساب های پس انداز با بازده بالا باشد.

نکته: اکثر متخصصان سرمایه گذاری معتقدند که تنوع بخشی اگرچه ضرر نکردن را تضمین نمی کند، اما یک جزء کلیدی برای دستیابی به اهداف بلندمدت مالی و در عین حال به حداقل رساندن ریسک است.

انواع سبدها

به تعداد سرمایه گذاران و مدیران، انواع مختلف سبد و استراتژی وجود دارد. همچنین ممکن است چندین سبد سرمایه گذاری داشته باشید که محتوای آن ها می تواند استراتژی یا سناریوی سرمایه گذاری متفاوتی را منعکس کند که برای نیازهای متفاوتی ساختار یافته است. در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

پرتفوی ترکیبی

رویکرد پرتفوی ترکیبی در بین طبقات دارایی متنوع می شود. ایجاد یک سبد ترکیبی مستلزم خرید سهام و همچنین اوراق قرضه، کالاها، املاک و مستغلات و حتی آثار هنری است. به طور کلی، یک سبد ترکیبی مستلزم نسبت های تقریبا ثابتی از سهام، اوراق قرضه و سرمایه گذاری های جایگزین است. این روش سودمند است؛ زیرا از نظر تاریخی، سهام، اوراق قرضه و جایگزین ها همبستگی کمتری با یکدیگر داشته اند.

پرتفوی برای سرمایه گذاری یا پرتفوی برای معامله گری

وقتی از پرتفوی برای مقاصد سرمایه گذاری استفاده می کنید، انتظار دارید که سهام، اوراق قرضه یا دارایی مالی دیگر درآمد کسب کنند یا ارزش آن ها در طول زمان افزایش یابد یا هر دو. بنابراین سبد سرمایه گذاری ممکن است با هدف خاصی باشد. جایی که شما دارایی های مالی را با قصد نگهداری آن دارایی ها برای مدت طولانی خریداری می‌کنید و یا تاکتیکی که شما فعالانه دارایی ها را به امید دستیابی به سود کوتاه مدت خرید و فروش می کنید.

پرتفوی تهاجمی

دارایی های زیربنایی در یک سبد سرمایه گذاری تهاجمی عموماً ریسک های بزرگی را در جستجوی بازدهی عالی متحمل می شوند. سرمایه گذاران تهاجمی به دنبال شرکت هایی هستند که در مراحل اولیه رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند. بسیاری از آن ها ممکن است حتی هنوز در بین مردم شناخته نشده باشند.

پرتفوی تدافعی

پرتفویی که تدافعی است، تمایل دارد بر روی سهام یا کالاهای مصرفی که در برابر رکود نفوذناپذیر هستند، تمرکز کند. سهام تدافعی در زمان های رونق، خوب عمل می کند و در زمان های رکود نیز با افت چشمگیری مواجه نمی شود و یا صرفا درجا می زند.

یک سبد متمرکز بر درآمد

این نوع پرتفوی از سهامی که سود نقدی پرداخت می کند، درآمد کسب می کند. برخی از سهام در سبد درآمدی می توانند در سبد تدافعی نیز قرار بگیرند، اما در اینجا آن ها عمدتاً به دلیل بازدهی بالا انتخاب می شوند. یک سهم در یک سبد درآمدی باید جریان نقدی مثبت ایجاد کند.

تاثیر تحمل ریسک بر تخصیص دارایی ها در سبد سرمایه گذاری

اگرچه یک مشاور مالی می تواند یک مدل سبد عمومی برای یک فرد ایجاد کند، اما تحمل ریسک سرمایه گذار باید به طور قابل توجهی منعکس کننده محتوای پرتفوی باشد.

به عنوان مثال یک سرمایه گذار که تحمل ریسک پایینی دارد، دارایی های با ریسک پایین مانند اوراق قرضه و یا صندوق های سرمایه گذاری را در سبد خود جای می دهد. همچنین اگر در سبد سرمایه گذاری خود جایی برای سهام نیز در نظر گرفته است، سهام شرکت هایی با ارزش بازار و نقدشوندگی بالا را که ریسک کمتری دارند، انتخاب می کند.

در مقابل، یک سرمایه گذار با تحمل ریسک بالا، بیشتر سبد خود را به دارایی های پر ریسک تری مثل سهام اختصاص می دهد. این افراد ممکن است سهام با ارزش بازار پایین را که در کوتاه مدت قیمت آن ها می تواند تغییرات شدیدی داشته باشد، انتخاب کنند. همچنین ممکن است بیشتر به دنبال دارایی های پر ریسک تر و پر نوسان تری نیز باشند.

به طور کلی، یک سرمایه گذار باید قرار گرفتن در معرض اوراق بهادار یا طبقات دارایی که نوسانات آن ها او را ناراحت می کند، به حداقل برساند.

تأثیر افق زمانی بر تخصیص پرتفوی

مشابه تحمل ریسک، سرمایه گذاران باید در هنگام ساختن یک سبد سرمایه گذاری، مدت زمان سرمایه گذاری را در نظر بگیرند. به طور کلی، سرمایه گذاران باید با نزدیک شدن به تاریخ هدف خود به سمت تخصیص دارایی محافظه کارانه حرکت کنند تا از سود سبد تا آن نقطه محافظت کنند.

به عنوان مثال، یک سرمایه گذار محافظه کار ممکن است از پرتفویی با سهام با ارزش بازار بالا، صندوق های سرمایه گذاری، اوراق قرضه و معادل های نقدی استفاده کند.

برای نمونه، سرمایه گذاری را در نظر بگیرید که برای بازنشستگی پس انداز می کند و قصد دارد پنج سال دیگر نیروی کار را ترک کند. حتی اگر آن سرمایه گذار با سرمایه گذاری در سهام و اوراق بهادار پرریسک تر مشکلی نداشته باشد، ممکن است بخواهد بخش بزرگ تری از پرتفوی خود را به دارایی های محافظه کارانه تر مانند اوراق قرضه و پول نقد اختصاص دهد تا به محافظت از آنچه قبلاً پس‌انداز شده است، کمک کند. برعکس، فردی که تازه وارد نیروی کار می شود، ممکن است بخواهد کل سبد خود را در سهام سرمایه گذاری کند؛ زیرا ممکن است چندین دهه برای سرمایه گذاری در اختیار داشته باشد و بتواند برخی از نوسانات کوتاه مدت بازار را تحمل کند.

جمع بندی

در این مقاله با مفهوم پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری آشنا شدیم و به طور خلاصه موارد زیر را بیان کردیم:

پرتفوی چیست و چه کاربردی در بورس دارد ؟

شاید کلمه پرتفوی را از زبان افرادی که در حوزه سرمایه گذاری، به خصوص سرمایه گذاری در بازارهای مالی مانند بورس فعالیت می کنند را خیلی شنیده باشید. یا هنگام بررسی صندوق های سرمایه گذاری مشترک، با کلمه پرتفوی مواجه شده باشید. اما دقیقا پرتفوی چیست و چه کاربردی در بورس یا به صورت کلی چه کاربردی درسرمایه گذاری دارد؟

پرتفوی چیست ؟

پرتفوی مجموعه ای از سرمایه گذاری ‌های مالی مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها، پول نقد، واحدهای صندوق‌ های مشترک سرمایه‌ گذاری با سرمایه محدود، و صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) است. مردم به طور کلی معتقدند سهام، اوراق قرضه و پول نقد هسته اصلی یک پرتفوی را تشکیل می‌دهند. اگرچه این مسئله در اغلب موارد صحیح است، اما نیازی نیست آن را به عنوان یک قاعده کلی در نظر بگیریم. یک پرتفوی ممکن است شامل طیف گسترده‌ای از دارایی‌ها، از جمله املاک و مستغلات، سکه، ارز، طلا، آثار هنری و سرمایه ‌گذاری‌ های خصوصی باشد.

شما ممکن است تصمیم بگیرید پرتفوی خود را شخصاً نگهداری و مدیریت کنید، یا اینکه به یک مدیر مالی، مشاور مالی یا یک متخصص امور مالی دیگر اجازه دهید پرتفوی شما را مدیریت کند.

صرف نظر از ترکیب دارایی، پرتفوی شما باید درجاتی از تنوع را داشته باشند، و منعکس کننده میزان ریسک پذیری، اهداف بازده مالی، افق زمانی و سایر محدودیت‌های مربوطه، از جمله شرایط مالیاتی، نیازهای نقدینگی، شرایط قانونی و شرایط منحصر به فرد دیگر سرمایه‌گذار باشد.

مدیریت پرتفوی

یک پرتفوی را می‌توان به عنوان یک کیک در نظر گرفت که به قطعاتی با اندازه‌های مختلف تقسیم شده است، هر قطعه نمایانگر گروهی از دارایی‌ها و یا سرمایه ‌گذاری ‌های مختلف است. هدف سرمایه گذاران این است که یک پرتفوی متنوع، همراه با همگونی مناسب بین بازده ریسک در برابر سطح بازدهی، متناسب با سطح ریسک پذیری شخصی خود ایجاد کنند. اگرچه سهام، اوراق قرضه و پول نقد معمولاً به عنوان عناصر اصلی ساخت یک پرتفوی در نظر گرفته می‌شوند، شما می‌توانید یک پرتفوی با انواع مختلف دارایی‌ها، از جمله املاک و مستغلات، سهام، طلا، انواع اوراق قرضه، نقاشی‌ها و دیگر کالاهای هنری را ایجاد کنید.

پرتفوی که در تصویر بالا به عنوان مثال آورده شده است، تخصیص منابع یک سرمایه‌گذار با تحمل ریسک کم را نمایش می‌دهد. به طور کلی، یک استراتژی محافظه‌کارانه سعی می‌کند با سرمایه‌ گذاری در اوراق بهادار کم‌خطر از ارزش پرتفوی محافظت کند. در مثال بالا مشاهده می‌کنید که 50٪ منابع به اوراق قرضه اختصاص داده شده، که می‌تواند حاوی شرکت‌هایی با درجه عالی و اوراق قرضه دولتی از جمله شهرداری‌ها باشد. تخصیص 20% منابع به سهام می‌تواند شامل سهام ممتاز یا سرمایه کلان باشد و 30٪ اختصاص یافته به سرمایه ‌گذاری‌ های کوتاه‌مدت نیز می‌تواند شامل پول نقد، گواهی سپرده (CD) و حساب‌های پس‌انداز با بازده بالا باشد.

اکثر متخصصان سرمایه ‌گذاری توافق دارند تنوع دادن به پرتفوی، گرچه ضامن قطعی جلوگیری از ضرر نیست، اصلی اساسی برای دستیابی به اهداف طولانی مدت مالی است؛ که در عین حال، ریسک را به حداقل می‌رساند.

انواع پرتفوی

به تعداد سرمایه‌گذاران و مدیران مالی، انواع مختلف پرتفوی و استراتژی‌های سرمایه ‌گذاری وجود دارد. همچنین می‌توان پرتفوی ‌های چندگانه داشت که محتوای آنها می‌تواند منعکس کننده استراتژی یا سناریوی های سرمایه‌ گذاری متفاوت باشد و در جهت نیازهای گوناگون ساختار یافته باشند.

1. پرتفوی ترکیبی

رویکرد پرتفوی ترکیبی در انواع مختلف دارایی تنوع ایجاد می‌کند. ایجاد یک پرتفوی ترکیبی، مستلزم جای‌گیری در اوراق قرضه، کالاها، املاک و مستغلات و حتی هنر، در کنار بازار سهام است. به طور کلی، یک پرتفوی ترکیبی شامل قسمت‌هایی نسبتاً ثابت از سهام، اوراق قرضه و سرمایه ‌گذاری ‌های جایگزین است. این مسئله از این جهت سودمند است که از نظر تاریخی، سهام، اوراق قرضه و گزینه‌های جایگزین، همبستگی کاملی با یکدیگر نشان نداده‌اند.

2. پرتفوی سرمایه ‌گذاری

هنگامی که از یک پرتفوی برای اهداف سرمایه ‌گذاری استفاده می‌کنید، انتظار دارید سهام، اوراق قرضه یا دیگر دارایی‌های مالی بازدهی کسب کند، یا با گذشت زمان ارزش افزوده بیافرینند، یا هر دوی این شرایط را داشته باشند. یک پرتفوی سرمایه ‌گذاری ممکن است استراتژیک باشد (جایی که شما دارایی‌های مالی را با قصد نگه داشتن طولانی مدت خریداری می کنید)؛ یا تاکتیکی (جایی که شما به امید دستیابی به سودهای کوتاه‌مدت به خرید و فروش منابع مالی می‌پردازید).

3. پرتفوی تهاجمی و متمرکز بر سهام

پرتفوی تهاجمی به طور کلی مبتنی بر قبول ریسک‌های بزرگ به دنبال بازگشت سرمایه با بازده بالاست. سرمایه‌گذاران تهاجمی به دنبال شرکت‌هایی هستند که در مراحل اولیه رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند. بیشتر آنها هنوز نام زبان‌زدی ندارند.

4. پرتفوی دفاعی، متمرکز بر سهام

پرتفوی دفاعی تمرکز خود را بر روی کالاهای اصلی مصرف کننده قرار می‌دهد که در مقابل رکود آسیب‌پذیر نیستند. سهام دفاعی در شرایط خوب و بد بازار، بازدهی مناسبی دارند. هر قدر هم که اقتصاد در یک زمان مشخص بد باشد، شرکت‌هایی که محصولاتی ضروری برای زندگی روزمره تولید می‌کنند سرپا خواهند ماند.

5. پرتفوی متمرکز بر درآمد

این نوع پرتفوی از سهامی که به سهامداران خود سود می‌پردازند، یا به گونه‌های دیگر پرداختی دارند، کسب منفعت می‌کنند. برخی از سهام موجود در پرتفوی درآمدی، می‌توانند در پرتفوی دفاعی نیز جای بگیرند، اما در این دسته آنها اساساً برای بازده بالا انتخاب می‌شوند. پرتفوی درآمدی باید جریان نقدی مثبتی ایجاد کند. صندوق‌های اعتباری سرمایه ‌گذاری در املاک و مستغلات (REITs)نمونه‌هایی از سرمایه ‌گذاری‌ های درآمدزا هستند.

6. پرتفوی متمرکز بر سهام سفته‌بازانه

پرتفوی سفته‌ بازانه برای سرمایه‌گذارانی که ریسک ‌پذیری بالایی دارند بهترین گزینه است. معاملات سفته ‌بازی می‌توانند شامل عرضه‌ های اولیه عمومی (IPO) یا سهامی باشند که بر اساس شایعات اهداف تصاحب هستند. شرکت‌ های فناوری یا مراقبت‌های بهداشتی که در آستانه تولید یک محصول انقلابی هستند نیز در این گروه قرار می گیرند.

تأثیر ریسک‌ پذیری بر تخصیص منابع در پرتفوی

اگرچه یک مشاور مالی می تواند یک مدل پرتفوی کلی برای شخصی خاص ایجاد کند، ریسک ‌پذیری یک سرمایه‌گذار باید به طور قابل توجهی در محتوای پرتفوی انعکاس پیدا کند.

به عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار محافظه‌کار ممکن است پرتفوی شامل سهام دارای ارزش کلی بالا، صندوق‌های سرمایه گذاری با شاخص بازار گسترده، اوراق قرضه مناسب سرمایه ‌گذاری و سرمایه ‌گذاری ‌های نقدی با درجه اعتبار بالا مانند سپرده بانکی را ترجیح دهد.

در مقابل، یک سرمایه‌گذار با ریسک ‌پذیری بالا ممکن است برخی از سهام رو به رشد با ارزش کلی پایین را با جای‌گیری در سهامی تهاجمی و با ارزش کلی بالا ترکیب کند، مقداری سرمایه ‌گذاری در اوراق بهادار با بازده بالا انجام دهد، و به دنبال املاک و مستغلات، فرصت‌های سرمایه‌ گذاری بین‌المللی و جایگزین برای پرتفوی خود باشد. به طور کلی، یک سرمایه‌گذار باید مواجهه با اوراق بهادار یا آن دسته از دارایی‌هایی را که نوسان آنها موجب نگرانی خاطر می‌شود را به حداقل برساند.

تأثیر افق زمانی بر تخصیص منابع در پرتفوی

مشابه ریسک ‌پذیری، سرمایه‌گذاران باید هنگام ساخت پرتفوی به مدت زمان سرمایه ‌گذاری خود نیز توجه داشته باشند. به طور کلی، سرمایه‌گذاران باید با نزدیک شدن به تاریخ هدف خود، به سمت تخصیص دارایی محافظه‌کارانه پیش روند تا از درآمدی که پرتفوی تا آن زمان داشته محافظت کنند.

به عنوان مثال، یک سرمایه‌گذار پس‌انداز برای بازنشستگی را در نظر بگیرید که قصد دارد ظرف 5 سال نیروی کار را ترک کند. حتی اگر آن سرمایه‌گذار با سرمایه ‌گذاری در سهام و اوراق بهادار پر خطر مشکلی نداشته باشد، باید بخش بیشتری از پرتفوی خود را در دارایی‌های محافظه‌کارانه‌تری مانند اوراق قرضه و پول نقد سرمایه گذاری کند تا از این طریق به حفظ پس‌انداز فعلی خود کمک کند. برعکس، یک فرد که تازه وارد نیروی کار شده می‌تواند کل پرتفوی خود را به سهام اختصاص دهد، زیرا ممکن است چندین دهه برای سرمایه گذاری فرصت داشته باشد، و توانایی آن را داشته باشد تا ضرر برخی از نوسانات کوتاه مدت بازار را تحمل کند.

نکات کلیدی

• پرتفوی مجموعه‌ای از سرمایه ‌گذاری ‌های مالی مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها، پول نقد و معادل نقدی آن و همچنین همتایان آنها در صندوق‌های سرمایه ‌گذاری است.
• سهام و اوراق قرضه، عموماً به عنوان عناصر اصلی سازنده پرتفوی در نظر گرفته می‌شوند، اگرچه ممکن است یک پرتفوی متشکل از انواع مختلفی از دارایی‌ها (از جمله املاک و مستغلات، طلا، نقاشی‌ها و دیگر مجموعه‌های هنری) باشد.
• متنوع‌سازی مفهومی کلیدی در مدیریت پرتفوی است.
• تحمل فرد در برابر ریسک، اهداف سرمایه ‌گذاری و افق زمانی، همه عوامل مهمی در هنگام جمع‌آوری و تنظیم پرتفوی سرمایه ‌گذاری است.

پرتفوی سرمایه ‌گذاری چیست؟

پرتفوی سرمایه‌ گذاری سبدی از دارایی است که می‌تواند شامل سهام، اوراق قرضه، پول نقد و غیره باشد. چگونگی درهم آمیختن این سرمایه‌ها بازتاب‌دهنده ریسک ‌پذیری و اهداف مالی سرمایه‌گذاران است. برای کمک عملی‌تر، همکاری با یک مشاور مالی محلی که می‌تواند شما را در ایجاد یک پرتفوی سرمایه‌ گذاری مناسب برای شخص شما راهنمایی کند، گزینه مناسبی است.

تعیین چگونگی تخصیص منابع پرتفوی سرمایه ‌گذاری

اگر به دنبال سرمایه ‌گذاری هستید، احتمالاً اصطلاح تخصیص دارایی را شنیده‌اید. این اصطلاح نحوه تجزیه پرتفوی براساس طبقات دارایی را توضیح می‌دهد. طبقه دارایی دسته‌ای از سرمایه ‌گذاری‌ های مختلف است. به عنوان مثال، سهام، بخشی از یک شرکت است که تحت مالکیت شماست و نرخ بازدهی ثابتی ندارد. در عین حال، اوراق قرضه و گواهی سپرده (CD)می‌تواند شامل درآمد ثابت باشد.

تعدادی مثال از گزینه‌های مالی مختلف که می‌توان از آنها برای ایجاد پرتفوی سرمایه ‌گذاری استفاده کرد:

• صندوق‌های قابل معامله در بورس (EFTs)
• صندوق‌های مشارکتی
• صندوق‌های اوراق قرضه
• صندوق‌های سرمایه‌ گذاری املاک و مستغلات (REITS)

شما می‌توانید این موارد را به طور تصادفی در یک پرتفوی ریخته و انتظار بازدهی عمده داشته باشید. اما متنوع‌سازی پرتفوی نکته‌ای اساسی است، تخصیص دارایی شما باید به میزان ریسک ‌پذیری شما پایبند باشد.

ایجاد پرتفوی سرمایه‌ گذاری با در نظر گرفتن میزان ریسک‌ پذیری شخصی

ریسک به معنای احتمال بالقوه از دست دادن پول در زمانیست که بازار یا طبقه‌ای خاص از سرمایه عملکرد مناسبی ندارد. هنگام سرمایه گذاری همیشه درجاتی از ریسک وجود دارد. اگر به هیچ وجه قادر به از دست دادن سرمایه خود نیستید، می‌توانید آن را در یک حساب پس‌انداز یا بهترین گواهی سپرده‌ای که می‌توانید پیدا کنید قرار دهید. FDIC هر دو را بیمه می‌کند. این بدان معناست که شما کل پول خود را به شکلی که ممکن است با یک سهام از دست بدهید، از دست نخواهید داد.

ریسک ‌پذیری شما میزان انعطافی که می توانید در سرمایه گذاری ‌های خود تحمل کنید را تعیین می‌کند. به عبارت دیگر، این مسئله نشان می‌دهد که چقدر می‌توانید فراز و نشیب های حاصل از هر سرمایه ‌گذاری را تحمل کنید. این همان چیزی است که سرمایه‌گذاران آن را نوسان بازار می نامند.

اگر ظرف سال‌های کوتاهی به پول خود احتیاج دارید و توانایی از دست دادن هیچ مقداری از آن را ندارید، ظرفیت تحمل ریسک کمی دارید. این بدان معناست که شما احتمالاً از یک رکود بزرگ در بازار بهبود نخواهید یافت.

از طرف دیگر، کسی که طی مدت 40 سال به پول خود احتیاج ندارد، احتمالاً می‌تواند نوسانات و فراز و نشیب‌های بیشتری را تحمل کند. این سرمایه‌گذار در صورت کاهش ارزش سرمایه‌ گذاری خود، زمان لازم برای صبر کردن تا بازگشت بازار به حالت بهینه را خواهد داشت.

در دنیای سرمایه گذاری، طول مدت هم اکنون تا زمانی که به پول خود نیاز دارید، به عنوان افق زمانی شما شناخته می شود. هنگام ساخت پرتفوی سرمایه‌ گذاری خود باید به دقت در این مورد فکر کنید.

هرکدام از ما بر اساس اهداف و وضعیت زندگی خود میزان ریسک ‌پذیری متفاوتی داریم. به عنوان مثال، شخصی که تازه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده احتمالاً می‌تواند سرمایه گذاری تهاجمی داشته باشد، زیرا زمان زیادی در اختیار دارد. در همین حال، یک بازنشسته 75 ساله که برای تحصیلات نوه خود پس‌انداز می‌کند، ممکن است نتواند ریسک افت پرتفوی را متحمل شود، و بنابراین یک پرتفوی محافظه‌کارانه‌تر خواهد داشت.

چگونگی ایجاد پرتفوی سرمایه ‌گذاری با استفاده از صندوق قابل معامله در بورس (ETF)

همانطور که در بالا اشاره شد، تخصیص دارایی نحوه تقسیم پول موجود در پرتفوی در بین طبقات مختلف دارایی است. بهترین تخصیص دارایی برای پرتفوی شخصی شما به عوامل زیادی بستگی دارد. اگر به تازگی شروع به کار کرده‌اید، باید یک مشاور مالی انتخاب کنید تا در درک این مسئله که سرمایه گذاری ‌های مختلف چگونه می‌توانند شما را تحت تأثیر قرار دهند، به شما کمک کند.

هنگامی که به تخصیص دارایی خود فکر می‌کنید، به خاطر داشته باشید که طبقات دارایی به دسته‌های کوچکتر تقسیم می‌شوند؛ و هر یک به شکلی متفاوت به شرایط بازار پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال، سهام یک شرکت با شرکتی دیگر بسیار متفاوت است. به همین دلیل است که افراد سرمایه ‌گذاری ‌های مشابه را با هم در یک گروه قرار می‌دهند. این امر خصوصاً در مورد صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) معمول است.

صندوق قابل معامله در بورس، صندوقی است که شامل تعدادی سهام مشابه است. این می‌تواند به معنای سهام یک بخش خاص از اقتصاد یا حتی سهام کشور‌های مختلف باشد. یک صندوق قابل معامله در بورس می‌تواند فقط در شرکت‌های بزرگ و نامی، یا فقط در شرکت‌های کوچک با پتانسیل رشد بالا سرمایه‌ گذاری کند. سرمایه ‌گذاری در چندین نوع صندوق قابل معامله در بورس، سرمایه کلی سهام شما را متنوع می‌کند، زیرا در صندوق‌هایی که رفتا‌های متفاوت در شرایط اقتصادی مختلف دارند، سرمایه ‌گذاری می‌کنید. بیشتر مشاوران سرمایه‌ گذاری در واقع پول مشتریان خود را در صندوق‌های قابل معامله در بورس سرمایه ‌گذاری می‌کنند.

بنابر‌این حین تفکر در سرمایه ‌گذاری ‌های خود یان نکته را مد نظر داشته باشید، که مشاوران مالی توصیه می‌کنند که یک پرتفوی متنوع برای سرمایه گذاری ایجاد کنید. این بدان معنی است که در چندین طبقه مختلف دارایی سرمایه‌ گذاری کنید. این مسئله همچنین به معنای انتخاب گزینه‌های متنوع در یک طبقه دارایی منفرد است.

وقتی در حال ساخت پرتفوی سرمایه ‌گذاری خود هستید، در مورد تخصیص دارایی خود خوب فکر کنید. اطمینان حاصل کنید که پرتفوی شما به میزان ریسک‌ پذیری شما پایبند است؛ بدین معنی که به پرتفوی‌های متمرکز در برابر متنوع چه میزان می‌توانید از پس فراز و نشیب‌های بازار بر‌آیید.

برخی از طبقات دارایی، مانند سهام، عموماً به عنوان سرمایه‌ گذاری ‌هایی با ثبات کمتر در نظر گرفته می‌شوند. در همین حال، اوراق بهادار با درآمد ثابت و اوراق قرضه معمولاً سرمایه ‌گذاری مطمئن‌تری محسوب می‌شوند. همچنین، به افق زمانی خود یا زمانی که برای سرمایه گذاری در اختیار دارید، قبل از اینکه واقعاً به آن پول نیاز داشته باشید، فکر کنید.