چه کسی اتریوم را ساخته است؟

اتریوم کلاسیک و تفاوت های آن با اتریوم

21 پرسش و پاسخ مهم از اتریوم که باید بدانید

بسیاری از افراد وقتی وارد دنیایی به نام ارز دیجیتال می‌شوند، پس از مدتی با انبوهی از سوالات رو به رو هستند که هیچ جایی مشخصا درباره آن ها صحبتی نشده است. این مقاله به طور خاص 21 سوال پرکاربرد درباره اتریوم را پوشش داده است.

چرا اتریوم ؟ درک ارز دیجیتال اتریوم

قبل از اینکه به بررسی تجربیات افرادی که اتریوم را خریداری کرده اند بپردازیم بهتر است یک دیدگاه کلی نسبت به اتریوم داشته باشیم. اتریوم محبوب ترین از دیجیتال غیرمتمرکز طی سال‌های اخیر معرفی شده ست که اغلب دوستداران ارز دیجیتال آن را رقیب اصلی بیت کوین و در جایگاه دوم ارزهای دیجیتال درنظر میگیرند. ویژگی که اتریوم را تا این حد ارزشمند کرده است؛ توانایی آن در ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز، شامل ایجاد شبکه‌های مجاز، سهولت استفاده از زبان برنامه نویسی فوق حرفه ای Solidity (مخصوص بلاکچین اتریوم) از طریق بلاکچین است.

شکی نیست که طی سال‌های 2020 و 2021 ارز دیجیتال اتریوم به عنوان یکی از بهترین ارزهای دیجیتال برای افراد و حتی شرکت ها مورد استفاده قرار گیرد.

حالا نوبت آن رسیده است که به سراغ 30 پرسش و پاسخ از ارز دیجیتال اتریوم برویم.

مخفف اتریوم | اتریوم مخفف چیست؟

اتریوم در واقع شبکه بلاکچینی است که یکی از فعالیت های آن ایجاد یک رمز ارزی به نام Ether است. در واقع تمام شبکه اتریوم یک ارز اتر نیست. اساس اتریوم وجود قرارداد هوشمند است که در ادامه به آن می پردازیم.

ارز دیجیتال اتریوم را به طورخلاصه توضیح دهید.

اتریوم نسل دوم ارزهای دیجیتال است که بر روی شبکه بیت کوین ساخته شده است. اولین بار در سال 2015 ساخته شده است و از همان ابتدا کار خود را به طور جدی دنبال کرده است. بلاکچین اتریوم opensource است و به لحاظ فنی امکانات آن بیش از یک ارز دیجیتال ساده است.

بنیانگذار اتریوم چه کسی است؟

طی سال‌های اخیر دو بنیانگذار برای اتریوم معرفی شده اند. Vitalik Buterin and Gavin Wood.

EVM مخفف چیست؟

EVM مخفف Ethereum Virtual Machine است.

برای مدیریت اسکریپت ها یا گره‌هایی که در فضای بلاکچین اتریوم وجود دارند؛ یک شبکه به صورت ماشین مجازی در نظر گرفته شده است تا هر گره به صورت جداگانه توانایی تایید و رد هر معامله را داشته باشد. EVM به سیستمی‌اشاره دارد که قادر است هر مرحله از معاملات را به صورت منطقی انجام دهد.

اکثریت قراردادهایی که در فضای بلاکچین اتریوم نوشته می‌شوند به زبان‌های سطح بالاتر مانند Solidity هستند و سپس به جهت تایید وارد bytecode EVM می‌شوند.

موارد استفاده از اتریوم در دنیای واقعی چیست؟

اتریوم بر خلاف برخی از ارزهای دیجیتال موارد استفاده زیادی دارد. از جمله:

یکی از بزرگترین ویژگی‌های اتریوم استفاده از امور مالی غیرمتمرکز یا به اصطلاح (De-Fi) است. این روش نه تنها باعث بهبود بخش مالی می‌شود بلکه باعث تسهیل در سایر امور مالی مهم مانند دریافت وام و معاملات مالی می‌شود.

هیچ نیازی به ثبت اطلاعات شخصی و هویتی خودتان ندارید. و تحت هیچ شرایطی مجبور به حمل اسنادتان ییا بارگذاری آن ها در فضای بلاکچین اتریوم نخواهید بود.

سیستم‌های بهداشتی با راه حل‌های مبتنی بر اتریوم می‌توانند یک شبکه غیرمتمرکز ایجاد کنند که وظیفه آن ردیابی دارو و مدیریت بهبود حال بیماران باشد.

اتریوم قدرت بی نظیری در ایجاد توکن‌های متعدد دارد. همین امر باعث شده است که خرید کالاهای موجود در بلاکچین آسان تر از گذشته باشد.

اتریوم باعث بهبود روند نقل و انتقالات معاملات در معاملات فرامرزی شده است.

EEA چه ارتباطی با اتریوم دارد؟

در مارس سال 2017 اتحادیه بزرگی به نام EEA یا Enterprise Ethereum Alliance به جهت پشتیبانی از اتریوم ایجاد شد. این اتحادیه متشکل از دولت ها، سازمان ها و سایر موسسات مالی است که تصمیم گرفتند از ارز دیجیتال اتریوم به عنوان ارز واحد استفاده کنند. در حال حاظر EEA بیش از 150 عضو دارد واین یعنی 150 موسسه تنها از ارز اتریوم برای انجام مبادلاتشان استفاده می‌کنند.

اتریوم در اصطلاح عامیانه چه می‌نامند؟

ارز اتریوم را به جهت خلاصه نویسی با نام ETH نیز مشخص می‌کنند.

منظور از گره ها یا نودهای اتریوم چیست؟

گره‌های اتریوم با استفاده چه کسی اتریوم را ساخته است؟ از پروتکل‌های اتریوم با یکدیگر در ارتباط هستند. این پروتکل ها را اغلب با نام Remote Procedure Call می‌شناسند که ارتباط سرور با کلاینت را، بدون درک جزئیات مشخص می‌کند.

اگر همین الان قصد خرید اتریوم را دارید روی لینک زیر کلیک کنید.

اتر چیست؟

اتر را اغلب سوختی برای اتریوم معرفی می‌کنند. اتر تامین کننده قراردادهای هوشمند و ایجاد کننده گره‌هایی است که در شبکه بلاکچین اتریوم قرار دارد. به این معنی که زمانی که اعتبار یک بلوک سنجیده شد، 5 اتر در هر فرایند ایجاد می‌شود.

Weiچیست و چه تفاوتی با اتریوم دارد؟

کوچکترین واحد رمزگذاری شده در شبکه بلاکچین اتریوم Wei است. هر یک اتر شامل 18^10 Wei(10 به توان 18) است. تجزیه اتر امری بسیار مهم است زیرا به افراد این اجازه را می‌دهد که بدانند برای انجام هر معامله به چه تعداد اتر نیاز دارند. این کمک بزرگی به بازار خرید و فروش ارز اتریوم است. زیرا افراد می‌توانند تنها یک یا چند Wei از اتریوم را خریدای کنند و نه یک اتریوم.

بلاکچین چیست؟

بلاکچین در مفهول کلی آن به فضایی اطلاق می‌شود که افراد بدون تایید شخص ثالث می‌توانند با یکدیگر معامله کنند. مفهوم بلاکچین از سال 2009 خیلی گسترش یافت. دقیقا زمانی که بیت کوین معرفی شد. بلاکچین ها برای مدیریت شبکه ای که به طور مستقل فعالیت کنند و هیچ نیازی به مدیریت متمرکز نداشته باشند، نیازمند یک سری الگوریتم‌هایی هستند که به آن ها اجماع یا consensus می‌گویند. الگوریتم‌های اجماع زیادی وجود دارد که بیت کوین از نوع PoW استفاده کرد. در حال حاظر؛ بلاکچین با روش‌های جدیدی برای مدیریت دفاتر غیرمتمرکز در حال طراحی و توزیع هستند.

الگوریتم اجماع یا consensus چیست؟

بلاکچین ها بدون دفتار اجماع هیچ کاربردی نخواهند داشت. الگوریتم اجماع به این دلیل بسیار مهم است که به عنوان بهترین روش برای اعتبار سنجی معاملات در بلاکچین تعریف می‌شود و در تعریف واضح تر؛ بدون الگوریتم‌های دفاتر اجماع فلسفه دفاتر توزیع شده پایدار نخواهد بود. الگوریتم‌های اجماع بسیاری وجود دارند؛ از جمله:

• گواه اثبات کار Proof of work (PoW)
• گواه اثبات سهام Proof of stake (PoS)
• گواه اثبات سوختن Proof-of-Burn (POB)
• تحمل خطای بیزانس عملی Practical Byzantine Fault Tolerance (PBFT)
• نحوه عملکرد الگوریتم اثبات کار (PoW) را توضیح دهید؟

اثبات کار یا به اختصار (PoW) یک الگوریتم اجماع است که در جهت تایید اعتبار معاملات انجام شده به کمک ماینرها می‌آید. هر کسی توانایی حل مسائل پیچیده و انجام محاسبات را ندارد. به همین دلیل یک سری سخت افزارهایی تولید می‌شود که وظیفه شان تایید معاملات در بلاکچین است. متاسفانه PoW با محیط زیست سازگار نیست؛ زیرا که برای انجام وظایف خود به جریان برق زیادی احتیاج دارد.

اتریوم از کدام الگوریتم اجماع استفاده می‌کند؟

در حال حاضر ، Ethereum از Proof-of-Work به عنوان الگوریتم اجماع استفاده می‌کند. اتریوم در حال تغییر الگوریتم اجماع خود به یک روش سازگارتر با محیط زیست به نام Proof-of-Stake (PoS) است.

تفاوت بلاکچین اتریوم با بلاکچین بیت کوین چیست؟

مهمترین تفاوتی که بین بلاکچین اتریوم و بیت کوین وجود دارد؛ شیوه عملکرد و ویژگی‌های آن هاست. بیت کوین از فناوری بلاکچین نسل اول است که پایه و اساس دفاتر غیرمتمرکز را ارائه می‌دهد. از طرفی دیگر اتریوم با ارائه یک راه حل بلاکچین را مقیاس پذیرتر و قابل برنامه ریزی تر کرده است. Ethereum از توانایی طراحی قراردادهای هوشمند و اجرای برنامه‌های توزیع شده (dApps) پشتیبانی می‌کند.

منظور از «قراردادهای هوشمند» چیست؟

قراردادهای هوشمند به مانند اسناد حقوقی هستند ولی در قالب رمز. این قراردادها پروتکل‌های رایانه ای هستند که به عنوان یک فرایند تایید دیجیتال یا اجرای مذاکرات بین طرفین استفاده می‌شود. قراردادهای هوشمند اغلب بسیار شفاف و خودکار هستند. به طور خلاصه، قراردادهای هوشمند امکانی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که بدون درگیری در معاملات به توافقات و اختلافات رسیدگی کنند.

• مراحل اصلی جهت توسعه قراردادهای هوشمند تجاری چیست؟
• مطمئن باشید که تجارت شما وابسته به قرارداد هوشمند است.
• برخی از محدودیت‌های قراردادهای هوشمند را درک کنید.
• برنامه ریزی‌هایی در جهت توسعه قراردادهایتان داشته باشید.
• سعی کنید یک نفر مسئول قراردادهای هوشمندتان باشد.
• قبل از اینکه قرارداد هوشمندتان را راه اندازی کنید؛ آزمایشات مناسب را حتما انجام دهید.

dApps چیست؟

dApps مخفف Decentralized Application برنامه‌های غیرمتمرکز است. این برنامه به کمک فناوی بلاکچین آمده تا مزایایی از قبیل غیرمتمرکز بودن و open source بودن را در اختیار کاربران بلاکچین قرار دهد. علاوه بر این؛ برنامه dApps از پروتکل‌های بلاکچین پیروی می‌کند و گره ها nodes را به جهت عملکرد dApps تشویق می‌کنند.

اتریوم بهترین شبکه بلاکچین برای dApps است. زیرا اکوسیستم‌های مناسبی در جهت ایجاد dApps‌های واقعی ارائه می‌دهد. برخی دیگر از شبکه‌های بلاکچین که از اکوسیستم dApps پیروی می‌کنند شامل TRON و EOS است.

معاملات اتریوم در کجا ثبت می‌شوند؟

معاملات اتریوم در یک پرونده عمومی‌ ثبت می‌شوند. با این حال؛ اگر از شبکه مجازی استفاده شود تمامی‌سوابق در یک دفتر خصوصی درج شده و تنها برخی اطلاعات خاص در دسترس عموم قرار میگیرند.

آیا جهت انجام معاملات از کلید خصوصی استفاده می‌کنیم؟

چگونه اتریوم را استخراج کنیم؟

برای استخراج اترها ، به یک کیف پول و ابزارهایی مانند Geth CLI نیاز دارید. با استفاده از این 2 مورد، بایستی در شبکه شرکت کنید و سعی کنید خرید معاملات را به بلاک اضافه کنید.

Geth چیست؟

Geth یک رابط خط فرمان است که هنگام اجرای یک گره کامل از اتریوم می‌توان از آن استفاده کرد.

حرف آخر

در این مقاله پرسش و پاسخ؛ سعی کردیم به پرتکرارترین سوالات در حوزه اتریوم پاسخ دهیم. اگر همچنان سوالاتی هست که ذهنتان را درگیر کرده و جواب شسته رفته ای براش پیدا نکردین؛ حتما از طریق کامنت با ما در ارتباط باشین

۴ ارز پرطرفدار برای سرمایه‌گذاران را بشناسید

بیت کوین تنها ارز دیجیتالی نیست که ساخته شده است و ارزهای دیجیتال بسیاری وجود دارند که سرمایه‌گذاران از آنها برای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند.

نگار علی: این گزارش به شما کمک خواهد کرد که با ارزهای دیجیتال آشنا شوید و بهترین آنها را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کنید.

ارز دیجیتال به چه نوع ارزی گفته می شود؟
"کریپتوکارنسی" یا ارزهای دیجیتال به سیستمی گفته می شود که وظیفه انتقال وجه الکترونیک را بر عهده دارد. بر خلاف سیستم های متمرکز بانکی اکثر ارزهای دیجیتال توسط سیستم های رایانه ای در سراسر دنیا که "نِت" نامیده می شوند به صورت پراکنده مورد استفاده قرار می گیرند.

هر کسی با دسترسی به اینترنت یا سیگنال رادیویی ضعیف و با یک کلیک می تواند دارایی هایش را از یک قاره به قاره دیگر جابه جا کند.هزینه انتقال ارزهای دیجیتال نسبت به تراکنش های بانکی کم تر است و بر خلاف تراکنش های بانکی غیر قابل بازگشت است.ارزهای دیجیتال برای انتقال به بانک مرکزی یا شخص ثالثی نیازمند نیست و این ویژگی از جمله مزیت های ارز دیجیتال به حساب می آید.

با توجه به روند توسعه ای که جهان در پیش گرفته است احتمال نابودی ارزهای دیجیتال دیگر وجود ندارد و اگر گونه ای از آن نابود شود جایگزینی برای آن ساخته می شود و در حال حاضر "بیت کوین" رهبر سایر ارزهای دیجیتال است.

دلیل محبوبیت ارزهای دیجیتال چیست؟
در دنیای امروز همه چیز وابسته به سیاست و دولتمردان است و در این بین ارزهای دیجیتال تنها واحد های پولی هستند که از کنترل سیاستمداران و کشوها خارج است. زیرا طریقه پرداخت این ارزها به طور مستقیم است و کسانی که از این ارزها استفاده می کنند به طور متمرکز در یک نقطه قرار ندارند بلکه مردم از سراسر دنیا از این ارزها استفاده می کنند.

برای فهم بهتر گزارش زیر بهتر است معنی برخی اصطلاحات را بدانید:

بلاکچین چیست؟
بلاکچین مانند بانک مرکزی برای پول است و تمام اطلاعات مربوط به انتقال ارزهای دیجیتال را در خودش نگهداری می کند و هر انتقالی که بخواهد در این شبکه صورت بگیرد تحت نظر بلاکچین اتفاق می افتاد.

در ادامه به بررسی برخی از انواع ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت:

لایت کوین (LTC )

لایت کوین ها برای اولین بار در سال ۲۰۱۱ استخراج شدند و از جمله اولین ارزهای دیجیتال دنبال کننده بیت کوین ها شناخته می شود و معروف به "نوع نقره ای بیت کوین" است.

این ارز دیجیتال توسط "چارلی لی" تحصیل کرده در موسسه فناوری ماساچوست و مهندس سابق گوگل ساخته شده است.

لایت کوین ها از حمله ارزهای دیجیتال "منبع باز" هستند و این بدان معناست که این ارزها به هیچ یک از ارگان های دولتی و موسسه ای وابسته نیستند.

لایت کوین ها از خیلی جهات شبیه بیت کوین ها هستند ولی تعداد تولید بلوک ها در لایت کوین ها سریع تر از بیت کوین است و بر همین اساس معامله ها در این ارز دیجیتال سریع تر انجام می شود.

بر همین اساس تعداد استخراج کنندگان لایت کوین ها روز به روز در حال افزایش است و به خصوص در سال ۲۰۱۹ ارزش بازار این ارز دیجیتال به ۲.۶۳ میلیارد دلار رسید و درحال حاضر قیمت هر لایت کوین ۴۳ دلار است.

اتریوم (ETH )

اتریوم ها اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط ویتالیک بوترین ساخته شدند. در برنامه ریزی چگونگی کارکرد اتریوم آمده است که این واحد پولی ارز دیجیتال بدون کمک هرگونه واسطه ای و به طور مستقیم مبادله خواهد شد و تنها یک بلاکچین اتریوم کافی است تا استخراج کنندگان ارز خود را منتقل کنند و نیاز به ساخت بلاکچین جدید نخواهد بود.

این اتفاق باعث صرفه جویی زمان توسعه دهندگان می شود و امنیت استفاده از اتریوم را افزایش می دهد. این قوانین که تنها در بستر اتریوم وجود دارد "ماشین مجازی اتریوم" نام گرفته که به طور خلاصه (evm ) نامیده می شود.

واحد ارز دیجیتال اتریوم "اتر" است و زمانی که شما عملیاتی را بر روی بلاکچین اتریوم انجام می دهید باید هزینه آن را بپردازید و هزینه این عملیات با "گَس" پرداخت می شود که بر حسب "اتر" محاسبه می شود.

اتریوم اولین بار در سال ۲۰۱۵ استخراج شد. با توجه به سخنان سازندگان اتریوم استفاده از این ارز دیجیتال تضمین تداوم عملیات را به دنبال دارد.

برای مثال اگر سروریس یک شرکت از کار بیافتد سرویس دهی آن متوقف شود ولی اگر یکی از نت های اتریوم در یکی از کشورهای دنیا از کار بیافتد بقیه نت ها در سایر کشورها به کار خودشان ادامه می دهند و این قابلیت اتریوم برای سانسور هم صدق می کند.

سانسور کردن یک شبکه متمرکز خیلی راحت تر از سانسور کردن صدها یا حتی هزاران سرور در صد نقطه از جهان است و این راه حل از سرویس محافظت می کند و تضمین می کند که در هر ساعت در هر نقطه از جهان برای هر کس در دسترس باشد.

آیا اتریوم مانند بیت کوین است؟
جواب هم بله است هم خیر چراکه بیت کوین و اتریوم از برخی جهات شبیه به یکدیگراند اما اهداف و قابلیت های آنها متفاوت است.

در واقع بیت کوین برای اولین بار با هدف یک سیستم پرداخت جهانی، همتا به همتا و غیرمتمرکز خلق شد اما اتریوم به دنبال حذف تمرکز از تمام فرایندهاست.

در حالی که بلاک چین بیت کوین برای رهگیری مالکیت پول دیجیتال (بیت کوین) استفاده می‌شود، بلاک چین اتریوم برای اجرای کد برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی شده است.

با توجه به آخرین اطلاعات در ماه فبریه ۲۰۱۹ ارزش بازار اتریوم برابر با ۱۲.۹ میلیارد دلار بوده است و ارزش هر اتر ۱۱۸.۷ دلار بوده است.

زی کش (zec )

زی کش هم یه ارز دیجیتال با مبع باز و غیر متمرکز است که برنامه اش برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ تنظیم شد.

یکی از مهندسان ساخت این ارز دیجیتال در دفاع از این ارز دیجیتال اینگونه گفت: اگر که بیت کوین به مانند http برای پول باشد، زکاش مثل https است."

http چیست و چه فرقی با https دارد؟
http یک استاندارد جهانی برای انتقال محتوی در اینترنت است و در صورتی که حرف s به آخر آن اضافه شود امنیت این انتقال بالاتر خواهد رفت.

در واقع این ارز دیجیتال بیشتر از امنیت در انتقال ها صحبت می کند و این حرف را در حالی می زند که اطلاعات سایر ارزهای دیجیتال بر روی بلاکچین ها ثبت می شود.

تعداد واحد های زی کش مانند بیت کوین محدود است و تعداد هر دو آنها ۲۱ میلیون واحد است و برای ساخت زی کش از کدهای بیت کوین استفاده شده است.

اما نوآوری سازندگان زی کش آن را از سایر ارزهای دیجیتال جدا کرده است و آن هم امکان انجام تراکنش های خصوصی است.

برخلاف بیت کوین که تراکنش‌های آن شفاف هستند، با زی‌کش کاربران می‌توانند از حریم خصوصی کامل در تراکنش‌ها بهرمند شوند. در بیت کوین شما می‌توانید یک تراکنش را رهگیری کنید و دارایی‌های موجود در یک آدرس‌ را مشاهده فرمایید اما به گفته تیم توسعه دهنده زی‌کش در شبکه زی‌کش امکان مخفی‌سازی همه چیز وجود دارد.

بر اساس آخرین آمارها ارزش بازار این ارز دیجیتال در سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۲۹۱ میلیون دلار بوده است و قیمت هر زی کش یا به طور اختصار زک ۴۹ دلار بوده است.

دش

دش ها معمولا به عنوان "سکه تیره" شناخته می شوند و نمونه با امنیت بالا بیت کوین ها هستند. معاملات دش غیرقابل شناسایی است و به همین دلیل امنیت معامله این ارز دیجیتال بالاتر از بیت کوین ها است.

استفاده از این ارز دیجیتال در سال ۲۰۱۴ افزایش یافت و تا امسال سازندگان این ارز دیجیتال هیچ کدام از قابلیت های آن را تغییر نداده اند و هنوز هم معاملات در بستر کاملا خصوصی انجام می شود.

ارزش بازار این ارز دیجیتال بر اساس آخرین اطلاعات سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۶۴۰ میلیون دلار است و ارزش هر دش ۷۴ دلار است.

انواع ارز دیجیتال

انواع ارز دیجیتال برای سرمایه‌گذاری وجود دارد. اما بسیاری از کسانی که تازه با این بازار آشنا شده‌اند، تصورشان بر این است که یک چیز واحد به اسم ارز دییجیتال داریم که تمام نام‌هایی که می‌شنویم، اعم از بیت کوین، دوج کوین، شیبا اینو، اتریوم، NFT و …، در یک گروه قرار می‌گیرند. این تصور شاید در اوایل تولد بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال، اشتباه نبود. اما امروزه با انشعابات زیاد ابزارهای مالی که از فناوری بلاک چین به وجود آمده، چنین پنداری حاصل از بی‌خبری است.

از زمان ظهور بیت کوین و آشنا شدن جهان با قدرت فناوری بلاک چین، ارزهای دیجیتال جدیدی توسط توسعه‌دهندگان بلاک چین، ساخته شد. این ارزها در ابتدا تقریبا همان مشخصات بیت کوین را داشتند. اما در ادامه راه، انواع ارزهای دیجیتال گروه‌های مختلفی را به وجود آوردند. ارزهای دیجیتال هر کدام از این گروه‌ها، ویژگی‌ها، قوانین و کاربردهای خاص خودش را دارد. در ادامه با انواع ارزهای دیجیتال، آشنا می‌شویم.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال نوعی پول دیجیتالی است که با فناوری رمزنگاری ساخته می‌شود. شبکه بلاک چین محل ساخت رمزارزها و محافظت از امنیّت آنهاست. در این شبکه، با توجه به نوع الگوریتمی که برای ساخت هر ارز دیجیتال نیاز است، واحدهای ارز دیجیتال ساخته می‌شوند. از سوی دیگر، کاربران وظیفه نظارت بر تراکنش‌ها و تأیید آنها را دارند.

شبکه بلاک چینی که یک ارز دیجیتال در آن پیاده می‌شود، زیر پرچم هیچ حکومت و سازمانی اداره نمی‌شود. بلکه مدیریت، امنیّت و تغییر آن در دست خود مردمی است که کاربر شبکه هستند.

خاصیت بی ارتباطی به دولت‌ها، ویژگی بدون مرز بودن را به ارز دیجیتال می‌دهد. تمام افراد از سراسر این کره خاکی می‌توانند از این حوزه کسب درآمد کنند و واریز و دریافت پول را به هر نقطه دیگری از زمین، بدون محدودیت‌های سیاسی و اقتصادی انجام دهند.

بیت کوین، پدر ارز دیجیتال

بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال ساخته شده، در هیچ گروهی از انواع ارز دیجیتال جای نمی‌گیرد. ساتوشی ناکاموتو در سال ۲۰۰۸، در نامه‌ای با عنوان “وایت پیپر بیت کوین” اولین ارز دیجیتال را به جهانیان معرفی کرد. به دلیل عدم آشنایی انسان‌ها با این پدیده، ساتوشی ناکاموتو در این نامه به زبان بسیار ساده‌ای مشخصات، نوع استخراج، محاسبات ارزش آن، سازکاروکار امنیت آن و هر نوع اطلاعات لازم دیگر را برای شناساندن بیت کوین بیان کرده است. چنان که جک دورسی، بنیان گذار توییتر، این وایت پیپر را به یک قطعه شعر تشبیه کرده.

بیت کوین طبق الگوریتم اثبات کار استخراج می‌شود. در این الگوریتم، ماینرها قدرت پردازنده خود را در اختیار شبکه می‌گذارند تا معادلات ریاضی مربوط به ساخت بلاک‌ها انجام شود. هر بلاک حاوی اطلاعاتی از تراکنش هاست. هر دستگاه پردازنده با اتصال به شبکه، با گروهی از ماینرهای دیگر همراه می‌شود تا با کمک هم یک بلاک را بسازند و پاداش آن را میان هم تقسیم کنند. سپس بیت کوین‌های استخراج شده که همان پاداش ساخت بلاک هستند وارد بازار می‌شوند.

اخیراً برخی از افراد سرشناس، به مخالفت با بیت کوین پرداختند. به این دلیل که الگوریتم اثبات کار، برای فعالیت پردازنده‌ها، برق بسیاری زیادی را مصرف می‌کند. افرادی مانند ایلان ماسک با انتقاد به این الگوریتم، انواع ارز دیجیتال دیگری مانند دوج کوین را به عنوان جایگزین پاک این ارز دیجیتال، معرفی می‌کند.

اما این فقط یک سوی ماجراست. از طرف دیگر، گروهی معتقدند که اگر برق مصرفی آنقدر مهم است، پس باید پول های ملی و طلا هم دیگر از لیست واحدهای ارزشی اقتصاد حذف شوند. زیرا طبق تحقیقات انجام شده، برق مصرفی بانک‌ها و استخراج طلا بر برق مصرفی بیت کوین می‌چربد. هر کدام از اینها در رتبه‌های اول و دوم مصرف برق قرار دارند و بیت کوین به رتبه سوم رسید. از سوی دیگر، طرفداران بیت کوین اعلام کردند که ماینرهای بیت کوین، ۷۴ درصد برق مصرفی‌شان را از منابع تجدیدپذیر به دست می‌آورند.

آلت کوین ها

آلت کوین ها گروهی از انواع ارز دیجیتال هستند. تعریف آلت کوین ساده است؛ هر ارز دیجیتال کوینی که بلاک چین مستقل دارد، به جز بیت کوین.

عبارت “به جز بیت کوین”، باعث به وجود آمدن این گروه از ارزهای دیجیتال شده. آلت کوین Altcoin ترکیبی مخفف از دو واژه دیگر Alternate به معنای جایگزینی و Coin به معنای سکه است. این ارزها برای رقابت با بیت کوین و کنار زدن یکه تازی آن در بازار، پا به میدان نهادند.

آلت کوین ها هم به دو دسته تقسیم می‌شوند. گروهی از آنها با فورک کردن کدهای بلاک چین بیت کوین شروع به کار کردند. توسعه دهندگان این ارزها همان کدهای بیت کوین را برداشتند و با تغییر جزئیاتی که منجر به تولید یک کوین جدید با خصوصیات جدید شود، آلت کوین خود را راه‌اندازی کردند. لایت کوین و دوج کوین، با همین روش توسعه یافتند.

گروه دیگر آلت کوین ها، کوین هایی هستند که از ابتدای کار، روی بلاک چین مستقل خودشان پیاده شدند. هرچند که فناوری بلاک چین را ساتوشی ناکاموتو در پروژه بیت کوین خلق کرده است. اما این آلت کوین ها، از همان روش، شبکه کاملاً مجزایی را از صفر تشکیل چه کسی اتریوم را ساخته است؟ دادند. آلت کوین هایی مانند اتریوم و ریپل، بلاک چین ابداعی خودشان را راه‌اندازی کرده‌اند.

توکن ها

توکن ها هم یکی از انواع ارز دیجیتال هستند. توکن ها نه بلاک چین بیت کوین را کپی کرده و نه بلاک چین ساخته خودشان را دارند. این ارزهای دیجیتال بر روی سیستم بلاک چین دیگر ارزها مانند اتریوم ساخته می‌شوند. پرواضح است که توکن برای توسعه‌دهندگان بسیار راحت تر از آلت کوین ساخته می‌شود.

هر آلت کوین کیف پول مخصوص خود را دارد. اما توکن ها روی چه کسی اتریوم را ساخته است؟ کیف پول های بلاک چینی که روی آن پیاده شده‌اند، ذخیره می‌شوند. مثلا توکن چین لینک که بر بستر اتریوم فعال است، در آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شود. اما مثلاً کاردانو به دلیل داشتن بلاک چین اختصاصی، نمی‌تواند روی کیف پول یا آدرس اتریوم ذخیره شود. خود توکن ها نیز به چند دسته تقسیم می‌شوند.

توکن های غیر قابل معاوضه

یک NFT یا توکن غیر قابل معاوضه، نوعی دارایی دیجیتال است که کم‌نظیر و منحصربه‌فرد است و در بستر بلاک چین، ذخیره می‌شود. آثار هنری دیجیتال، اقلام کلکسیونی، آیتم‌های بازی کامپیوتری، بلیت یک رویداد و… نمونه‌هایی از توکن های غیر قابل معاوضه هستند.

غیر قابل معاوضه در تعریف این توکن، به این معناست که هر توکن، ارزش خاص خودش را دارد و نمی‌توان آن را با هیچ توکن دیگری مبادله کرد. مانند یک اثر هنری، یک خانه یا یک مجسمه عتیقه. هیچکدام از این اقلام را نمی‌توان با چیز دیگری معامله کرد. یک خانه را نمی‌شود با یک خانه دیگر مبادله کرد. زیرا هیچ خانه‌ای کاملاً با مشخصات خانه‌ای دیگر، یکسان نیست. اما می‌شود قیمت پولی یک خانه را بسنجیم و آن را با پول بخریم.

توکن‌های غیر قابل معاوضه نیز دسته‌ای از انواع ارز دیجیتال هستند که با کوین‌هایی مانند اتریوم به فروش می‌رسند.

توکن های قابل معاوضه

اما توکن‌های قابل معاوضه که بخش عظیمی از انواع ارز دیجیتال را تشکیل می‌دهند، ارزش‌های همانندی دارند. مثلاً تتر در دسته توکن قابل معاوضه یا مثلی جای می‌گیرد. یک تتر را می‌توان با هرکدام از تترهای دیگری که در جهان ارز دیجیتال وجود دارد معاوضه کرد؛ بدون این که ارزشی از هیچکدامشان کم شود. مانند همین واحد پول خودمان. اگر شما یک تراول ۱۰۰ هزار تومانی داشته باشید. آن را به راحتی می‌توانید با تراول ۱۰۰ هزار تومانی دوستتان عوض کنید. بدون این که کسی ضرر یا سود کند.

توکن های مثلی نیز به چند دسته تقسیم می‌شوند:

توکن های کاربردی

توکن کاربردی، نوعی توکن است که صاحب آن می‌تواند از خدمات سرویس خاصی بهره‌مند شود. از این توکن ها در پرداخت هزینه‌ها، انواع خدمات نرم‌افزاری و … استفاده می‌شود. برای مثال، چه کسی اتریوم را ساخته است؟ توکن لینک، نوعی توکن کاربردی است که در پرداخت هزینه خدمات پلتفرم چین لینک، به کار گرفته می‌شود.

ارزش توکن های کاربردی، بستگی به عرضه و تقاضای بازار دارد و هیچ پشتوانه محکمی برای آنها تعریف نشده. از طرف دیگر ارزش این نوع توکن ها، ربطی به ارزش یا سرمایه شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن های اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار، نوعی ارز دیجیتال است که مالک آن صاحب بخشی از یک دارایی، کمپانی یا سود یک فعالیت خاص می‌شود. مانند بورس که یک شرکت سهام خود را عرضه می‌کند و هرکسی که آن سهام را خریداری کند، در حقیقت مالک بخشی (هرچند کوچک) از آن شرکت است.

در سال ۲۰۱۸ بود که برخی نهادهای آمریکا همچون کمیسیون بورس آمریکا اعلام کرد که بعضی از ارزهای دیجیتال، باید عنوان “اوراق بهادار” بگیرند و از نظر قانونی ثبت شوند. این که چه توکنی را می‌توان جزو توکن‌های اوراق بهادار نامید، بستگی به تعاریف نهدهای قانون‌گذار هر کشور دارد.

مثلا در آمریکا، کمیسیون بورس به وسیله تست هاوی تشخیص می‌دهد که این توکن دارایی اوراق بهادار است یا نه. طبق آزمایش هاوی، هر دارایی اوراق بهادار، باید شرایط زیر را داشته باشد:

• یک سرمایه گذاری مالی محسوب شود.
• در آن انتظار سود، تعریف شود.
• در یک شرکت رسمی، ثبت شده باشد.
• سود آن باید از فعالیت یک شخص ثالث حاصل شود.

توکن های حاکمیتی یا گاورننس

توکن حاکمیتی نیز نوع خاصی از انواع ارز دیجیتال است. وقتی شخصی توکن حاکمیتی داشته باشد، حق دارد که با آن در رأی‌گیری‌ها یا تصمیم‌گیری‌های یک شبکه یا سیستم شرکت کند. برای مثال، توکن یونی سواپ، نوعی توکن حاکمیتی است که صاحب آن در تصمیم‌گیری‌های مهم صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ، حق رأی دارد.

این توکن ها بیشتر اوقات در گروه توکن های کاربردی قرار می‌گیرند. به این معنا که یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم به حساب بیاید.

جمع بندی

بیت کوین به عنوان یک درخت جدید در دشت خشک بلاک چین، اولین ارز دیجیتال است که حساب آن از انواع ارز دیجیتال جداست. این ارز دیجیتال، آغاز کننده مسیری بود که انتهایش شاید هیچ شباهتی به آن نداشته باشد. بعد از بیت کوین، کسانی خواستند ارزهایی را برای رقابت وارد بازار کنند. پس تنها کاری که می‌توانستند انجام دهند کپی کردن کدهای بیت‌کوین و ویرایش آنها بود. بعد توسعه‌دهندگان دیگری تصمیم گرفتند خودشان بلاک چین طراحی کنند.

بعد از آن، ماجرا از گروه بیت کوین و آلت کوین‌ها فراتر رفت. جایی که متخصصین دریافتند که با بلاک چین می‌شود کارهای بسیار پیچیده‌تر و گسترده‌تری انجام داد. نوبت به توکن‌ها رسید. توکن‌های مثلی و غیر مثلی که هر کدامشان بازه گسترده‌ای از کاربردها و مزایای خاص خودشان را دارند. قطع به یقین، این مسیر به اینجا ختم نمی‌شود و انشعابات و شاخه‌های بسیار گسترده‌تری به ما معرفی خواهد کرد.

همه چیز درباره اتریوم کلاسیک و تفاوت های آن با اتریوم

اتریوم کلاسیک یک پلتفرم ارز دیجیتال توزیع شده مبتنی بر بلاک چین غیرمتمرکز و منبع باز است که قراردادهای هوشمند را اجرا می کند. نکته بسیار جالب اینجا است که اتریوم کلاسیک در سال ۲۰۱۶ در نتیجه هک شبکه اتریم شکل گرفت. پس از این اتفاق، بلاک چین اصلی اتریوم به دو قسمت تقسیم شد که اتریوم کلاسیک، مبتنی بر اصول اصلی این شبکه و اتریوم، بلاک چین جدیدتر آن است. بر اساس اصل «کد قانون است یا همان Code is Law»، قراردادهای هوشمند، برنامه‌های دیجیتال مستقلی هستند که به تنهایی قادر به اجرا هستند که نمونه هایی از این برنامه ها عبارتند از دستگاه های باجه خودکار (ATM) و سیستم بیت کوین.

چه کسی Ethereum Classic را ایجاد کرد؟

سپیدنامه اتریوم توسط یک برنامه نویس رایانه روسی-کانادایی به نام ویتالیک بوترین نوشته شده است. اتریوم کلاسیک در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۶، زمانی که گروهی از توسعه دهندگان این شبکه با نحوه پیشرفت بلاک چین اتریوم مخالفت کردند، به وجود آمد.

اما اساس این اختلاف نظر چه بود؟

در ابتدای مسیرکه فقط اتریوم وجود داشت، گروهی به نام DAO (مخفف «سازمان مستقل غیرمتمرکز») از اتریوم برای ایجاد چیزی که اساساً یک صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر بود، استفاده می کردند. طبق این اصول، افراد به طور روزمره می توانستند با اتریوم سرمایه گذاری چه کسی اتریوم را ساخته است؟ کنند، به طور جمعی درباره محل تخصیص دارایی های گروه تصمیم بگیرند و (امید داشتند) در سود سهیم شوند. شبکه اتریوم، بیش از ۱۰۰ میلیون دلار از طریق فروش توکن های ETH به دست آورد.

اما متاسفانه یک آسیب پذیری مهمی در کد صندوق وجود داشت که خیلی زود مورد سوء استفاده قرار گرفت و میلیون ها دلار ETH از صندوق خارج شد و سرمایه گذاران از ترس از بین رفتن دارایی هایشان تشکیل جلسه هایی دادند. توسعه دهندگان یک فرصت ۲۸ روزه داشتند تا راه حلی را پیش از اینکه هکرها بتوانند از توکن ها پول نقد کنند، بیابند، که بخشی قابل توجهی از ارزش بازار اتریوم در آن زمان را نشان می داد.

محبوب ترین راه حل برای برون رفت از این بحران، ایجاد یک هارد فورک برای معکوس کردن هک و پس دادن پول مردم بود. در حالی که این امر مورد حمایت بوترین و سایر بازیگران بزرگ قرار گرفت، اما باعث اعتراض سرمایه گذارانی شد که به اصل بلاک چین معتقد بودند و می گفتند که شما دفتر کل را دستکاری نکنید – بلاک چین باید حتی با وجود دزدی، دست نخورده و بدون دخالت ادامه دهد.

افرادی که معتقد به ثابت ماندن همه اصول بودند، در پلتفرم موجود باقی ماندند و نام را به Ethereum Classic تغییر دادند. اکثر ماینرها، توسعه دهندگان و کاربران به شبکه ای که نام اتریوم را حفظ کرد، بردند.

اتریوم کلاسیک و تفاوت های آن با اتریوم

نگرانی ها در مورد Ethereum Classic

اگرچه اتریوم و اتریوم کلاسیک قراردادهای هوشمند را ارائه می‌کنند و عملا بازار مشابهی را دنبال می‌کنند، اتریوم به عنوان رمز ارز قانونی‌تر، بین این دو شبکه محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. همچنین، رمز ارز اتریوم، پس از بیت کوین به عنوان محبوب ترین ارز رمزنگاری شده در جهان در رتبه دوم قرار دارد.

یکی از نگرانی‌های اصلی Ethereum Classic محدودیت‌های بالقوه در مقیاس‌پذیری(Scalability) است. به طور معمول، این شبکه می تواند ۱۵ تراکنش در ثانیه را انجام دهد، اما این تعداد بسیار کمتر از شبکه های پرداخت مانند ویزا است که بیش از هزار تراکنش در ثانیه را انجام می دهد. اگرچه اتریوم کلاسیک ارتقاهای نرم افزاری زیادی را پشت سر گذاشته است، اما مقیاس پذیری سیستم های پرداخت آن همچنان یکی از بزرگترین چالش های آن در آینده است.

همچنین، احتمالاً امنیت همچنان یک مشکل در قراردادهای هوشمند این شبکه باقی خواهد ماند، به خصوص که اتریوم کلاسیک قبلاً هک و سرقت میلیون‌ها دلار را تجربه کرده است. این نگرانی ها به طور بالقوه می تواند از استفاده از قراردادهای هوشمند از طریق Ethereum Classic در معاملات عمده مالی و املاک جلوگیری کند.

از آنجا که، مقررات بازار ارزهای دیجیتال همچنان در حال توسعه و تغییر هستند، این احتمال وجود دارد که نحوه عملکرد اتریوم کلاسیک و سایر شبکه‌ها را تغییر دهد. به عنوان مثال، کمیسیون امنیت و تبادل (SEC) اوراق بهادار، اتریوم و بیت کوین را به دلیل شبکه های غیرمتمرکز آنها مورد پذیرش قرار نمی دهد.

بدون در نظر گرفتن اوراق بهادار، برخی از ارزهای دیجیتال ممکن است برای درج در محصولات مالی مختلف که حاوی سبدی از اوراق بهادار، سهام و اوراق قرضه مانند وجوه قابل معامله در مبادلات و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک هستند، با چالش‌هایی مواجه شوند. در آینده، ابهامات پیرامون چشم انداز نظارتی برای Ethereum Classic و همچنین سایر شبکه های بلاک چین کمتر محبوب باقی می ماند.

در حال حاضر Ethereum Classic چگونه کار می کند؟

جواب کوتاه این خواهد بود که تقریباً به همان روشی که اتریوم کار می کند. بلاک چین بر استخراج «اثبات کار یا همان Proof of Work» متکی است، به این معنی که افراد از سراسر جهان سخت‌افزار و نرم‌افزار را برای اعتبارسنجی تراکنش‌های شبکه اتریوم کلاسیک و حفظ امنیت آن اجرا می‌کنند که در مقابل، ماینرها می توانند از شبکه ETC کسب کنند.

البته کاربران می توانند ETC را برای یکدیگر نیز ارسال کنند، همانطور که کاربران شبکه بیت کوین یا اتریوم به ترتیب BTC یا ETH ارسال می کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند از ETC برای تعامل با برنامه‌های کاربردی موجود در شبکه اتریوم کلاسیک، مانند صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده کنند. در این صرافی ها، سرمایه گذاران می‌توانند توکن‌هایی را که در شبکه اجرا می‌شوند، تعویض کنند.

اما باید به این نکته توجه کنیم که اکوسیستم اتریوم کلاسیک به اندازه اتریوم یا سایر شبکه های قرارداد هوشمند مانند سولانا فعال نیست. به عنوان مثال، طبق گفته DeFi Llama، از فوریه ۲۰۲۲، این شبکه در برنامه های مالی غیرمتمرکز فعالیت ناچیزی داشته است.

اتریوم کلاسیک چگونه با اتریوم از لحاظ فنی متفاوت است؟

اگرچه رمزارز ETC اتریوم کلاسیک به عنوان یک دارایی دیجیتالی ارزش دارد و سرمایه گذاران می توانند با آن معامله کنند، اما رمزارز ETH اتریوم قانونی تر و بسیار قابل معامله تر است. در اوایل سال ۲۰۲۱، بورس کالای شیکاگو (CME) معاملات آتی اتریوم را تایید کرد که فقط بیت کوین و اتر برای چنین تراکنش هایی تایید شده اند.

ما می‌توانیم با تحلیل اینکه چقدر سرمایه یا دلارهای سرمایه‌گذاری به این دو ارز اختصاص داده شده‌اند، تعیین کنیم که جامعه سرمایه‌گذار، چگونه اتریوم کلاسیک را در مقابل ETH می‌بیند. هنگام مقایسه ارزش بازار این دو ارز دیجیتال، ETH به طور واضحی برنده است.اگر نمی دانید ارزش بازار یا Market Cap چیست و چطور محاسبه می شود، ارزش بازار یک ارز دیجیتال با ضرب قیمت ارز – بر اساس یک ارز ثابت مانند دلار آمریکا – در سکه ها یا توکن های موجود در گردش محاسبه می شود.

ETC دارای ۱۲۹٫۵ میلیون سکه در گردش با ارزش بازار ۵٫۱ میلیارد دلار است در حالی که ETH تقریباً ۱۱۷٫۳ میلیون در گردش و ارزش بازار بیش از ۳۷۵ میلیارد دلار دارد. ETC با ارزش ۲۹٫۷۷ دلار معامله می شود، در حالی که ETH تا ۲ مارس ۲۰۲۲ بیش از ۲۹۶۶ دلار در هر سکه معامله می شود.

اتریوم کلاسیک و تفاوت های آن با اتریوم

لازم به ذکر است، اگرچه هر دو شبکه قراردادهای هوشمند ارائه می دهند، پتانسیل نگرانی های امنیتی فوق الذکر پیرامون اتریوم کلاسیک احتمالاً سرمایه گذاران را به سرمایه گذاری در ETH و پذیرش قراردادهای هوشمند اتریوم در مقابل قراردادهای کلاسیک اتریوم سوق می دهد. البته که از زمان تقسیم شدن اتریوم، ارتقاها و بهبودهای زیادی در پروژه Ethereum Classic وجود داشته است اما هدف این پروژه همچنان به کار در جهت تبدیل شدن به یک شبکه پرداخت جهانی با استفاده از قراردادهای هوشمند است که می تواند بدون حاکمیت متمرکز عمل کند.

همانند سایر ارزهای دیجیتال، اتریوم کلاسیک احتمالاً به تلاش خود برای تبدیل شدن به یک دارایی دیجیتالی با ارزش ادامه خواهد داد، به این معنی که می توان آن را ذخیره و مبادله کرد در عین حالی که ارزش خود را در طول زمان حفظ می کند.

اتریوم چیست و چگونه کار می‌کند؟

اگر بیت‌کوین (BTC) پول آینده است، پس اتریوم چیست؟ برای شخصی که تازه وارد فضای رمزنگاری و رمزارزها شده، این سوالی منطقی است که باید از خودش بپرسد، با توجه به اینکه احتمالاً اتریوم و ارز‌دیجیتال بومی آن اتر (ETH) را در کنار بیت‌کوین در همه‌جا، از صرافی‌ها گرفته تا اخبار می‌بیند. با این حال، منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت کوین بدانیم. چرا که اهداف، ویژگی‌ها و حتی تکنولوژی متفاوتی از هم دارند. در این مقاله تمام ساز و کار اتریوم را بررسی خواهیم کرد، پس با ما همراه باشید.

تعریف اتریوم

اتریوم یک شبکه‌ی بلاک‌چین غیرمتمرکز با توکن اتر (ETH) است که کاربران را قادر می‌سازد تراکنش‌هایی انجام دهند و سود دارایی‌های خود را از طریق استک کردن، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT)، تجارت ارزهای رمزپایه، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.

بسیاری اتریوم را گام بعدی اینترنت می‌دانند. اگر پلتفرم‌های متمرکز مانند اپ‌استور اپل وب ۲.۰ را به نمایش می‌گذارند، یک شبکه‌ی غیرمتمرکز و کاربر محور مانند اتریوم، وب ۳.۰ به شمار می‌رود. در واقع این «وب نسل بعدی» از برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می‌کند.

تاریخچه‌ی اتریوم

«ویتالیک بوترین» خالق بلاک‌چین اتریوم

اتریوم از همان ابتدا دومین پروژه‌ی بزرگ بلاک‌چین در جهان نبود. «Vitalik Buterin» این پروژه را برای پاسخگویی به کاستی‌های بیت‌کوین ایجاد کرد. ویتالیک نقشه‌راه اتریوم را در سال ۲۰۱۳ که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند – بیانیه‌های غیرقابل تغییر خودکار «if-then» – که امکان توسعه‌ی برنامه‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کرد را منتشر کرد. در حالی که توسعه‌ی DApp قبلاً در فضای بلاک‌چین وجود داشت، ولی مشکل این بود که پلتفرم‌ها امکان همکاری و تعامل با هم را نداشتند. ویتالیک قصد داشت اتریوم را متحد کند. از نظر او، یکسان کردن شیوه‌ی اجرا و تعامل DApps تنها راه برای حفظ پذیرش آن بود.

بنابراین، اتریوم ۱.۰ متولد شد. برای راحتی درک موضوع، آن را همانند اپ‌استور اپل در نظر بگیرید: فضایی برای ده‌ها هزار برنامه‌ی مختلف که همگی از قوانین یکسانی پیروی می‌کنند. فقط آن مجموعه قوانین در شبکه کدگذاری می‌شود و به طور مستقل با توسعه‌دهندگانی که می‌توانند قوانین خود را در DApps اعمال کنند، اجرا می‌شود. ولی مانند اپل حزب مرکزی برای تغییر و اجرای مقررات وجود ندارد، در عوض، قدرت در دست افرادی است که در کنار هم به عنوان یک جامعه عمل می‌کنند.

البته که ساخت چنین شبکه‌ای ارزان نیست. با این حساب، ویتالیک و هم بنیان‌گذارانش – گاوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت – پیش‌فروش توکن‌ها را را برای جمع آوری ۱۸.۴۳۹.۰۸۶ دلار برگزار کردند و از توسعه‌های حال و آینده اتریوم حمایت مالی کردند.

این گروه همچنین بنیاد اتریوم را در سوئیس با مأموریت حفظ و توسعه‌‌ی شبکه تأسیس کردند. بلافاصله پس از آن، ویتالیک اعلام کرد که این بنیاد به صورت غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد، که باعث شد برخی از بنیان‌گذاران آن را ترک کنند.

با گذشت زمان، توسعه‌دهندگان با ایده‌های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال ۲۰۱۶، این کاربران The DAO را تأسیس کردند، یک گروه دموکراتیک که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رأی می‌داد. این سازمان با یک قرارداد هوشمند پشتیبانی می‌شد و اگر تغییراتی در هسته نیاز بود باید رأی اکثریت را به دست می‌آورد.

با این حال، زمانی که یک هکر ناشناس ۴۰ میلیون دلار از دارایی‌های The DAO را به دلیل نقص امنیتی سرقت کرد، برای معکوس کردن این سرقت و برگرداندن پول‌ها، DAO به «هارد فورک» اتریوم رأی داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا چه کسی اتریوم را ساخته است؟ چه کسی اتریوم را ساخته است؟ یافت، که اساسا تحت یک به‌روزرسانی نرم‌افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه‌ی اصلی به عنوان «Ethereum Classic» همچنان وجود دارد و به کار خود ادامه می‌دهد.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

مانند بیت‌کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که به جای حضور در یک سرور متمرکز خود به‌عنوان «گره‌ها» در شبکه مشارکت می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که شبکه‌ اتریوم غیرمتمرکز و به شدت در برابر حملات مصون باشد و اساساً نتوان آن را از بین برد. اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، اهمیتی ندارد زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را نگه می‌دارند.

اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه‌ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می‎‌کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می‌دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه‌ی خود را به روز کنند.

تعاملات شبکه به صورت “تراکنش” در نظر گرفته می‌شود و در بلوک‌های موجود در بلاک‌چین اتریوم ذخیره می‌شود. ماینرها این بلوک‌ها را قبل از اینکه آن‌ها را به شبکه متصل کرده و به عنوان تاریخچه تراکنش حفظ کنند، اعتبارسنجی می‌کنند. استخراج برای تأیید تراکنش‌ها به عنوان روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می‌شود. هر بلوک دارای یک کد ۶۴ رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می‌کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن به کار می‌برند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آن‌ها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش‌های خود در ETH پاداش می‌گیرند.

همچنین، مانند بیت‌کوین، تمام تراکنش‌های اتریوم کاملاً عمومی و شفاف هستند. ماینرها بلوک‌های کامل شده را برای بقیه‌ی شبکه پخش می‌کنند، تغییر را تأیید می‌کنند و بلوک‌ها را به بلاک‌چین اضافه می‌کنند. بلوک‌های تأییدشده را نمی‌توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه‌ی کامل از تمام تراکنش های شبکه عمل می‌کند.

اما اگر ماینرها برای کار خود کارمزد دریافت کنند، اتریوم از کجا می‌آید؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام “Gas” همراه است که توسط کاربر شروع‌کننده تراکنش پرداخت می‌شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند و انگیزه‌ی استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند. Gas اساساً به عنوان یک محدود‌کننده عمل می‌کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می‌تواند در هر تراکنش انجام دهد را محدود می‌کند. همچنین از اسپم در شبکه هم جلوگیری به عمل می‌آورد.

از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک توکن ارزشی، عرضه‌ی آن بی‌نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل پاداش استخراج‌کننده وارد گردش می‌شود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های استک کردن نیز وارد گردش می‌شود. در واقع در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود.

متأسفانه برای بسیاری، هزینه‌های Gas اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می‌تواند بسیار بالا باشد. این موضوع به این دلیل است که یک بلوک می‌تواند Gas زیادی را به همراه داشته باشد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش‌هایی را با بالاترین کارمزد Gas انتخاب می‌کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها رقابت می‌کنند. این رقابت هزینه‌ها را بالاتر و بالاتر می‌برد.

تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می‌شود. این کیف پول به DApps متصل می‌شود و به عنوان گذرنامه‌ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می‌کند. از آنجا، هر کسی می‌تواند اقلامی را خریداری کند، بازی کند، وام دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد. با این وجود وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. نهادهای متمرکزی که وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.

کریپتوکارنسی در چنین جایی جای داده را می‌گیرد، به این معنی که کاربران می‌توانند به صورت ناشناس با هم در تعامل باشند. این موضوع همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون تبعیض است. به عنوان مثال، هیچ برنامه‌ی وام‌دهی یا بانکی نمی‌تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران کنترل می‌کنند که چه کاری انجام می‌دهند و چگونه آن را انجام می‌دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب ۳.۰ می‌دانند.

اتریوم چه کاری انجام می‌دهد؟

تأمین مالی غیرمتمرکز مسلما بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. DAppهایی که می‌توانند چندین عملکرد را در اکوسیستم انجام دهند در حدود سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ ظاهر شدند و روز به روز بر محبوبیت آن‌ها افزوده می‌شود. هر چه تعداد DAppها بیشتر باشد، در نتیجه از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می‌شود. بستر DeFi اتریوم بزرگترین بستر حوزه‌ی امور مالی غیرمتمرکز موجود است.

برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به زنجیره بلوکی از طریق توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT، میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند. ممکن است تعجب کنیم که چرا هنر دیجیتال بخریم در حالی که می‌توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ کلکسیونرها در حقیقت مالکیت اثر را می‌خواهند، و برای همین NFTها برای مالکیت اثر هنری دیجیتال بوجود آمدند و این برای کلکسیونرها یک مزیت خیلی جذاب است که علاوه بر خرید اثر هنری دیجیتال مالکیت آن را نیز از آن خود می‌کنند.

این همان دلیلی است که همه کلکسیونرها به دنبال «مونالیزا» اصلی هستند نه یک کپی از آن، ​​حتی اگر نسخه‌ای که از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFTها همچنین نشان‌دهنده‌ی اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی‌های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان درآمدی دیگر را برای خالقان هنر رقم بزنند.

همه این‌ها به‌طور مستقل از چه کسی اتریوم را ساخته است؟ طریق بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود. به این صورت که با DeFi کاربران بیش از هر زمان دیگری کنترل وجوه خود را در اختیار دارند.

مزایای اتریوم

به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد، مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم رسانه‌ی اجتماعی مبتنی بر اتریوم، این کار تنها در صورتی ممکن است که جامعه به انجام آن رأی دهد. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هر طور که مناسب می‌دانند با هم بحث کنند، و مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.

الزامات جامعه همچنین مانع از تصاحب بازیگران بد می‌شود. شخصی با نیت بد باید ۵۱ درصد از شبکه را برای ایجاد تغییر کنترل کند، که در بیشتر موارد تقریبا غیرممکن است. چنین فضایی بسیار ایمن‌تر از یک سرور ساده است که می‌توان به آن نفوذ کرد.

سپس قراردادهای هوشمند وجود دارد که بسیاری از گام‌های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می‌کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند. مدل کسب‌وکار Upwork درصدی از هر قرارداد را برای حقوق کارکنان این پلتفرم، هزینه‌های سرور و غیره در نظر می‌گیرد. در وب ۳.۰، مشتری می‌تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان می‌کند: «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد می‌شود.» در این شرایط قوانین به صورت هارد-کد در قرارداد گنجانده شده است و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی‌توانند آن را دستکاری کنند.

همچنین به دست آوردن اتر از همیشه آسان‌تر شده است. شرکت‌هایی مانند PayPal و شرکت تابعه‌ی آن Venmo این روزها از خرید رمزارز با ارز فیات در داخل برنامه پشتیبانی می‌کنند. با در نظر گرفتن میلیون‌ها مشتری در هر پلتفرم، می‌توان انتظار این را داشت که آنها به زودی در این بستر وارد خواهند شد.

معایب اتریوم

در حالی که اتریوم یک پلتفرم عالی به نظر می‌رسد، چند مشکل کلیدی هم دارد که باید برطرف شوند.

اولین مورد مقیاس‌پذیری است. ویتالیک اتریوم را به شکل و شمایل وب کنونی، با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل در یک زمان تصور کرد. با این حال، با توجه به الگوریتم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان‌های اعتبارسنجی بلوک و هزینه‌های Gas محدود می‌شود. علاوه بر این، تمرکززدایی هم یک مانع است. یک نهاد مرکزی، مانند ویزا، همه چیز را مدیریت می‌کند و فرآیند تراکنش را کامل کرده است.

دومین مورد هزینه است. توسعه اتریوم گران است و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنایی ندارند، چالش‌برانگیز خواهد بود. برخی پلتفرم‌ها برای نگهداری اتریوم به کیف پول‌های خاصی نیاز دارند، به این معنی که فرد باید ETH را از کیف پول فعلی خود به کیف پول مورد نیاز منتقل کند. این موضوع گامی غیر ضروری است که در اکوسیستم مالی کنونی ما ریشه دوانده و به هیچ وجه برای مبتدیان خوشایند نخواهد بود.

البته پلتفرم اتریوم انجمن بسیار خوبی دارد که می‌تواند کاربران زیادی را به سمت خودش جلب کند. اما عملا استفاده از اتریوم نیاز به ساده‌سازی دارد، چرا که یادگیری بلاک‌چین با استفاده از آن تفاوت‌های بسیاری دارد.

اتریوم ۲.۰ (Eth2) چیست؟

قرار بر این است که اتریوم به آرامی به نسخه ۲.۰ خود ارتقا یابد، که انتظار می‌رود الگوریتم اجماع اثبات سهام را به همراه داشته باشد. شبکه‌ی سنتی اتریوم از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ در حال کار بر روی ادغام با Beacon Chain بوده که اولین ویژگی جدید اتریوم ۲.۰ به شمار می‌رود.

Beacon Chain در نگاه اول تغییرات چندانی ایجاد نمی‌کند، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاهای آینده، مانند شاردینگ را اضافه می‌کند. موضوع مقیاس‌پذیری که قبلاً مورد بحث قرار گرفت را به خاطر دارید؟ شاردینگ و فرآیند خرد کردن، بخش بزرگی از حل مشکلات مقیاس‌پذیری خواهد بود.

شاردینگ عمل پخش تراکنش‌ها در چندین شبکه بلاک‌چین کوچکتر است. این شبکه‌های کوچک‌تر را می‌توان توسط کاربرانی با سخت‌افزار ضعیف‌تر اجرا کرد، زیرا آن‌ها فقط به جای کل شبکه، به ذخیره‌ی اطلاعات از قسمت مذکور نیاز دارند. اساسا، اشتراک‌گذاری اعتبار اتریوم را قابل دسترس‌تر می‌کند و به رفع تراکم شبکه اصلی کمک می‌کند.

اتریوم ۲.۰ باعث افزایش تعداد علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال می‌شود. سلبریتی‌ها از NFT‌ها استفاده می‌کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاک‌چین بیشتر و بیشتر می‌شود. با این حال، تمام این فعالیت‌ها منجر به کارمزدهای بالا در تراکنش‌ها و اعتبار‌سنجی کندتر شده است، که نمونه‌ای از نیاز به اتریوم ۲.۰ است. خوشبختانه، توسعه‌دهندگان DApp سخت در تلاش هستند تا این مشکلات را مرتفع کنند.

همچنین به جای استخراج که فرآیندی انرژی‌بر است، اتریوم ۲.۰ به سمت الگوریتم اجماع PoS حرکت خواهد کرد. اثبات سهام، ماینرها را با اعتباردهنده‌ها جایگزین می‌کند، کاربرانی که بلاک‌چین اتریوم را ذخیره می‌کنند، تراکنش‌ها را تأیید خواهند کرد و بسیاری موارد دیگر.

استدلال برای اثبات سهام این است که این کار شکل سریع‌تر و در دسترس‌تر از اجماع بلاک‌چین است و مانند ماینینگ به سخت‌افزار خاصی نیاز ندارد، به این معنی که هر کسی که اندک بودجه و دستگاهی داشته باشد می‌تواند در این فرآیند شرکت کند. در تئوری، این دسترسی باید شبکه را رشد دهد. هر چه اعتبارسنج‌ها بیشتر باشند، بلاک‌های بیشتری تأیید می‌شوند. اعتباردهنده‌های اضافی همچنین اتریوم را بیش از پیش غیرمتمرکز می‌کنند و با گسترش، امنیت را ارتقا می‌دهند.

آینده‌ی اتریوم

بلاک‌چین اتریوم در ماه‌های اخیر با توجه به اینکه از آن برای ساخت مجموعه‌ای از پروژه های مالی غیرمتمرکز و NFT استفاده شده با افزایش محبوبیت مواجه شده است. به گفته مدافعان این پروژه، ظهور برنامه‌های کاربردی جدید مانند مواردی که به آن اشاره شد تأثیر فوق‌العاده‌ای در شهرت شبکه داشته است، زیرا افزایش فعالیت باعث جذب بیشتر و بیشتر توسعه‌دهندگان به اتریوم می‌شود.

با این حال، مسائل اساسی در مورد اینکه آیا اتریوم که با مجموعه‌ای پیچیده از ارتقاهای مهم از برنامه عقب مانده است، می‌تواند با رقبای چابک‌تر که تازه به میدان آمده‌اند رقابت نماید نیز مسئله مهمی خواهد بود. و در این میان سرمایه‌گذارانی مانند «گارگ» هشدار می‌دهند که در بلند مدت بازارهای ارزهای دیجیتال ممکن است معکوس شوند و بیت‌کوین به تسلط بلامنازع خود بازگردد.